ביינונז אין וועלטל, וואו מאשקע לייגט אראפ דעם ניגון (צווישן דעם גאנצן סידי לחיים טאטע) אזש נאר....
מאשקע האט געשריבן:5) הלוואי, הלוואי, הלוואי, הלוואי, הלוואי
פלעין גענומען א דעבקע ניגון און געמאכט דערפון איינע פון די שענסטע ניגונים אויף "לחיים טאטע". (ס'איז מיין מיינונג, און יעדער איז בארעכטיגט דערצו...)
די בחינה פונעם ניגון איז גאנץ ענליך צו "רב אייזיק פיש כאפער". א מענטש טראכט פון ווערן העכער, נאך העכער, נאך העכער, ביז ער זעהט איין אז ער וועט אפשניידן דאס בעסטע אויב ער וועט בלייבן אויף זיין יעצטיגן צושטאנד.
דער פעלזן-האקער איז אפגעמוטשעט פון די ארבעט, ער איז פארשוויצט. ער שלאפט איין און חלומ'ט זיך ווי ער בעט זיך צו ווערן א מלך, אז ער זאל האבן בלויז גוטס און אך ורק גוטס.
זיין חלום ווערט מקוים, נישט פאר מונה באווייזט אריינצואווארפן א גוטס... ער ווערט א מלך, ער גייט ארויס שפאצירן, אבער די זון נעמט זיך באקן. "ס'איז הייס פחדים, טוט אויס די בגדים, אהייי".
דא וואונטשט ער זיך:
"הלוואי, הלוואי, הלוואי, הלוואי, הלוואי. הלוואי דער זון בין איך, יעדן געווין איך, הלוואי. שטארק און מעכטיג, גרויס און לעכטיג, הלוואי. השמש בגבורתו, אין נסתר מחמתו, הלוואי."
מונה ווארפט אריין א קעניגליך שטיקל, און דער פאנטאזירער חלומ'ט ווייטער.
זיין וואונטש ווערט מקוים. ער ווערט א זון, און ער האט הנאה צו זעהן ווי יעדער אנטלויפט פון אים און באהאלט זיך אונטער'ן בוים און וואו מ'קען נאר.
אבער נישט אויף לאנג האט אנגעהאלטן זיין שמחה. אינמיטן קומט צו שפאצירן א וואלקן מיט די גרעסטע מאנאטאנישע רואיגקייט, געט זיך אזא רוק אונטער אונטער'ן זון, ואיננו! נישטא מער קיין זון! ס'טייטש באמת איז עס יא דא, אבער קיינער אויפ'ן עולם השאוועל זעהט אים נישט! אה, דא איז שוין חוצפה!
"הלוואי, הלוואי, הלוואי, הלוואי, הלוואי. הלוואי בין איך א וואלקן, אויף מיר אין חולקין, הלוואי. די זון ליגט באהאלטן, קוים אפאר שפאלטן, אהא. איך עפן נאר א ווינקל, ס'זאל נישט זיין טונקל הלוואי.
מונה צעפידעלט זיך, מיט א גוט שטיקל סעקסעפאון, אבער אונזער פאנטאזירער פאנטאזירט ווייטער זיין פאנטאזיע.
שוין, ער איז שוין א וואלקן. וואס איז יעצט?
"ארויף מיט'ן נאעז, ביז ער באקומט א בלאעז", און דער גאנצער עולם לאכט: הא הא הא הא הא הא, און אויך די מוזיק לאכט: קווא קווא קווא קווא קווא קווא... "דער ווינט דער גיבור, גייט אים אריבער, אהיי, דעם וואלקן דעם דיקן, מיט א בלאז פאררוקן, אהההאאא!"
א נצחון אינעם וואלקן!
"הלוואי, הלוואי, הלוואי, הלוואי, הלוואי. הלוואי א ווינט ווער איך, יעדן איבערקער איך, הלוואי. בעטלעך פון ביימער, דעכער פון היימער, אהא. פייער פארשפרייט איך, פליגערס באגלייט איך, אהההההיייי."
מונה קומט צו לויפן פארסאפעט און ווארפט אריין זיינע צוויי דאלער, און אונזער חלומ'ער קען ווייטער חלומ'ען. יעצט איז ער שוין א ווינט, ער בוזשעוועט ארום רעכטס און לינקס, אבער פלוצלינג א פלאפ! ער בלאזט און בלאזט און ס'גייט נישט. וואס איז? א בארג מיט שטיינער שטייט אים אין וועג!
שוין, יעצט דעסיידעוועט ער אז ער וויל ווערן א בארג. "הלוואי בין איך א בארג, מעכטיג און שטארק, הלוואי."
נו נו, ווילסט ווערן א בארג? דא האסטו. ווער א בארג.
"דער בארג פון אויבן, קוקט אויף יעדן אראפ. שטארק און דערהויבן, אפילו די ווינט לאזט אים אפ. פלוצלינג מ'קנאקט אים, דער פעלז-האקער האקט אים, אהההאאא, דעם בארג איך צושמעטער, מיין גבורה זעהן וועט ער, אהאאא.
"הלוואי, הלוואי, הלוואי, הלוואי, הלוואי. הלוואי בין איך א קנאקער, א פעלזן-האקער, הלוואי. פון אלעמען פעסטער (נישט די ניק...), דער שטערקסטער און דער גרעסטער, אהאאא... מיט שמחה ער באלעקט זיך, פון חלום ער דערוועקט זיך, הלוואי..."
א געניץ...
די געניץ מאכט מיך מיד, אבער דערווייל גיי איך ווייטער.