מחאה האט געשריבן:בד"וו איך האב אמאל געטראפן הגה"ח ר' אלימלך פלאהר שליט"א לערנען ליקוטי אמרים ניטל נאכט באוצר הספרים שע"י כולל זכרון מנחם, האב איך אים געפרעגט אויב ער האלט נישט ניטל, האט ער מיר גענטפערט אז חסידות מעג מען...
אן אלטע שמועס. באקאנט אז אזוי האט מען געהאלטן אין ליובאוויטש, ומטו משמי' דחד מאדמורי חב"ד: "א חסיד איז ער זיכער ניט געווען". אבער אנדערע האבן אנדערש געהאלטן און זיך נוהג געווען נישט עוסק צו זיין בחסידות ומוסר אין ניטל.
שיין צו זעהן אז דער חבד'סקער רבי (וואס כידוע האבן זיי די גרעסטע בית היוצר פון מעשיות ביז די פרטי פרטים) איז גאר דער מקור אז מ'דארף מדייק זיין ביי סיפורים...
חב"ד האט ממש דער גרעסטע בית היוצר? די אלע מעשה ביכלאך און תולדותין פון אלע רביס און ראשי ישיבות איז אלץ אמת לאמיתו?- דו מי א פייווער. סרוסקי ביכלאך אמת גערעכט? מנחם גרליץ ספרים אמת יא? די רשימה ענדיקט זיך ניט פון וויפל באבע מעשיות איז פאראן.
חמרא טבא האט געשריבן:שיין צו זעהן אז דער חבד'סקער רבי (וואס כידוע האבן זיי די גרעסטע בית היוצר פון מעשיות ביז די פרטי פרטים) איז גאר דער מקור אז מ'דארף מדייק זיין ביי סיפורים...
גוט...
אבער 'זאגארניש' ברענגט אויף א נקודה למחשבה, כמדומני אז דער לעצטער רבי אין חב"ד האט געהאט אן אנדערע הנהגה בנוגע סיפורי מעשיות, כלל נישט דומה צום שווער און צום זיידן.
איך בין ניט אינטרעסירט אריינפארן אין א וויכוח וועגען די מעשיות פון רבי ריי"צ.
אבער דיין טענה איז ממש שלא מן הענין.
ווען איינער דערציילט מעשיות און מען זעט אז עס איז ניט אמת, קאן ער ניט זאגן אנדערע אז מען דארף זיכער מאכן אז מעשיות איז אמת.
אבער אז איינער איז א חסיד אדוק ברבו און גלייבט אז אלץ וואס זיין רבי זאגט איז קדוש.דאס איז ווייל ער איז א חסיד מיט א רבי, וואס האט עס מיט זאגן איינער ווען ער ליינט זיין מעשיות אז עס איז פאראן שאלות אין די מעשה און מען דארף זען צו שרייבען ריכטיג?
דער רבי האט כמעט ניט דערציילט מעשיות, די טויזענטע שעות וואס דער רבי האט גערעט איז פול מיט דברי תורה אדער עניני השעה וואס געהאלט וויכטיג רעדען וועגען דעם.
(ידיעות שונות וועמען מיינסטו ביים זיידען? דער רבי רש"ב? דער רבי רש"ב פלעגט רעדן חסידות יעדער וואך און פון עם גרויסע "המשכים" חסידות פארברענגען האט ער נאר דריי מאל א יאר און דאן רעדען דברי התעווררות און אויך מעשיות- אבער ניטא אסאך מעשיות - נאר צוויי ספרים פון אלע יארן צוזאמן פון פארברענגענס נאר פון רבי ריי"צ איז דא א רבוי סיפורים)
zugurnish האט געשריבן:דער רבי האט כמעט ניט דערציילט מעשיות, די טויזענטע שעות וואס דער רבי האט גערעט איז פול מיט דברי תורה אדער עניני השעה וואס געהאלט וויכטיג רעדען וועגען דעם.
zugurnish האט געשריבן:(ידיעות שונות וועמען מיינסטו ביים זיידען? דער רבי רש"ב? דער רבי רש"ב פלעגט רעדן חסידות יעדער וואך און פון עם גרויסע "המשכים" חסידות פארברענגען האט ער נאר דריי מאל א יאר און דאן רעדען דברי התעווררות און אויך מעשיות- אבער ניטא אסאך מעשיות - נאר צוויי ספרים פון אלע יארן צוזאמן פון פארברענגענס נאר פון רבי ריי"צ איז דא א רבוי סיפורים)
רוב מעשיות בנוגע גזע חב"ד האט דער ריי"ץ געהערט פון טאטן הרש"ב
ער האט געהערט פון דער באבע רבצין רבקה דער ווייב פון רבי מהר"ש, פון פעטער דער רז"א דער עלטערע ברודער פון רבי רש"ב, געהערט פון מלמדים און עלטערע חסידים וואס האבן געדרייט אין שטאט ליובאוויטש.
מחאה האט געשריבן:בד"וו איך האב אמאל געטראפן הגה"ח ר' אלימלך פלאהר שליט"א לערנען ליקוטי אמרים ניטל נאכט באוצר הספרים שע"י כולל זכרון מנחם, האב איך אים געפרעגט אויב ער האלט נישט ניטל, האט ער מיר גענטפערט אז חסידות מעג מען...
דער מקור אויף דעם איז ר' יעקב שארר זצ"ל וואס האט פארציילט אז ער האט געזעהן דער רב ז"ל (=המלאך) לערנען חסידות אין ניטל, און ער האט איהם מעורר געווען אז עס איז יעצט ניטל האט דער רב ז"ל געענטפערט: חב"ד איז ריין אמונה קען ער נישט האבן קיין יניקה, און דער רב האט צוגעלייגט אז מען ווייסט ניט שאדט ניט (ואין צריך להזכיר את הלומד).
איך האב געברענגט פריערדיקע דף ווי דער רבי שרייבט צו הרב זוין אז דער מעשה ווי ער שרייבט עס אז ר' זוסיא האט געהייסן גראבען אין קבר פון טאטע, איז שווערלעך אננעמען מסתמה שרייבט דער רבי האט ער געהייסן גראבען ארום דעם קבר, ניט ממש אינעווייניק.
איך האב טאקע געפונען אין ספר שבחי צדיקים וואס איז געדרוקט געווארען אין וורשה אין תרמ"ד אז ער ברענגט דער מעשה און שרייבט טאקע אז ר' זוסיא האט געהייסן זוכן "סביב לקבר אביו עד הדופן"
איך פלעג נישט ליב האבן קיין ספרי חסידות, מחמת כמה סיבות וא' מהם איז ווייל כמה פעמים האב איך נישט פארשטאנען, און ווען יא האט ער גערעדט פון התקשרות לצדיקים וואס איך האב זיי נישט געטראפן, ביז איך האב אנגעטראפן מורי ורבי, א דורכגעווייקטע חסידישער איד ובפרט בחסידות חב"ד (נישט ליובאוויטש נאר חב"ד ודי) און ער האט מיט מיר געלערנט ספה"ק ליקוטי אמרים, און ער האט מיר מסביר געווען אז כדי צי שפירן א טעם אין חסידות דארף מען לערנען חסידות, און נישט בלויז קוקן חסידישע ספרים, און אזוי אויך האט ער מיר גע'עצה'ט צי לערנען ספרי חסידות וואס גייען נישט לפי סדר הפרשיות נאר לפי ענינים ווי שער התפלה, סידורו של שבת, יושר דברי אמת, דרך פיקודך, דרך מצוותך, ועוד, און גראדע אין חב"ד זענען פארהאן פיל פון די ספרים, און אזוי האב איך ב"ה באקומען א טעם אין חסידות בכלל, און אין חב"ד בפרט, אפילו די וואס גייען לפי סדר הפרשיות... פ"וו שרייב איך דאס? וויל איך האלט אז 'לימוד' חסידות א זמן מסוים יעדן טאג, איז מורא'דיג וויכטיג, און ברענגט אריין א ליכטיגקייט אין אידישקייט און העלפט ברעכן די יצר, און אפשר איז א גוטע זאך מייעץ צו זייןן פאר די צעירים צו לערנען ספרים וואס גייען לפי הענינים, וואס דורך דעם וועלן זיי באקומען א טעם אין חסידות
בילדותי האבן מיר די צוויי ספרים אויפגעוועקט, בנוסף צום בני יששכר און... ישמח משה (הגם ע"פ פשטות קוקט עס נישט אויס אזוי, אבער ס'איז א חסידי'ש ספר אין א קורץ לשון).