הרב_שלום האט געשריבן:אז איינער גיבט מיר א פרייע טיקעט קיין מירון מיט איין תנאי אז איך נעם מיט א באטעל טעסטער טשויס קאווע, וועל איך נישט אן נעמען די אפפער, אפילו עס איז ליגאל
איך וואלט גענומען די אפפער, און דארט געקויפט א אמעריקאנער באטעל טעסטער טשויס...
אדער דאהי געקויפט א אנדערע באטעל...
ס'שוין געווען מעשיות פון מענטשן וואס האבן געטוישט באטלעך קאפי (נאכן אונטערזוכן...)
זענען דא טיקעטס וואס זענען נעבעך פארשפארט אז די טיקעטס זענען געווען פריי?
אלעס וואס איך שרייב צו פארענטפערן די מדינה איז נאר אלס פאליטיק, כאילו ס'וואלט געווען א גוי'אישע לאנד. למעשה טאר די מדינה נישט עקזיסטירן קיין רגע און דעריבער וועט קיין שום העברת פי ה' נישט מצליח זיין. די אייציגסטע וועג ארויס איז גענצליך אויפגעבן די מדינה.
CBD איז נישט לעגאל צו טראגן אויף א פליגער אפילו אין אמעריקע, היות עס איז פארבאטן לויט די פעדעראלע געזעץ.
אלעס וואס איך שרייב צו פארענטפערן די מדינה איז נאר אלס פאליטיק, כאילו ס'וואלט געווען א גוי'אישע לאנד. למעשה טאר די מדינה נישט עקזיסטירן קיין רגע און דעריבער וועט קיין שום העברת פי ה' נישט מצליח זיין. די אייציגסטע וועג ארויס איז גענצליך אויפגעבן די מדינה.
הויעך האט געשריבן:פארוואס לערנט מען זיך נישט פון אלטע מיסטעיקס? וויפיל בחורים וועלן גיין אין חד גדיא ביז מוועט זיך דערלערנען אז מנעמט נישט קיין פעקלעך פון קיינעם ?
א בחור בלייבט א בחור
דארף מען מעורר זיין די ישיבות מיט די עלטערן צו זאגן זייער קינדער אז מען נעמט קיינמאל ניט קיין פעקלען אויף א פליגער פאר קיינעם. אויב איימעצער נוטיגט שארק געב עם געלט צו שיקן אין די פאסט.
ער האט געזאגט אז ער האט עס פארגעסן אינדערהיים און אויפן וועג צום עירפארט האט ער זיך דערמאנט און זיך אפגעשטעלט קויפן אן אנדער טעיסטערס טשויס באטל פון גראסערי...
ס'איז געווען א דין תורה אויף דעם, און ער איז געווען פטור צו באצאלן.
די מעשה דרייט זיך ארום אז יענער איז האט למעשה נישט געדארפט באצאלן. כ'האב עס געפרעגט אמאל איינעם וואס זיצט אסאך ביי חושן משפט דין תורה'ס און ער האט מיר געזאגט אז אויבן אויף זעהט ער נישט וויזוי יענער זאל זיין פטור צו באצאלן. בין איך סתם נייגעריג צו וויסן אויב איינער האט א קראנטע מקור אז יענער איז טאקע געווען פטור.
ער האט געזאגט אז ער האט עס פארגעסן אינדערהיים און אויפן וועג צום עירפארט האט ער זיך דערמאנט און זיך אפגעשטעלט קויפן אן אנדער טעיסטערס טשויס באטל פון גראסערי...
ס'איז געווען א דין תורה אויף דעם, און ער איז געווען פטור צו באצאלן.
די מעשה דרייט זיך ארום אז יענער איז האט למעשה נישט געדארפט באצאלן. כ'האב עס געפרעגט אמאל איינעם וואס זיצט אסאך ביי חושן משפט דין תורה'ס און ער האט מיר געזאגט אז אויבן אויף זעהט ער נישט וויזוי יענער זאל זיין פטור צו באצאלן. בין איך סתם נייגעריג צו וויסן אויב איינער האט א קראנטע מקור אז יענער איז טאקע געווען פטור.
קען זיין די סברא איז אז ער האט אים געגעבן די קאווע מיט די דימאנטן און ער האט אים געהייסן איבערגעבן די קאווע, איז ער געווארן א שליח נאר אויף די קאווע, אויב אזוי פארוואס האט ער אים געגעבן די דימאנטן, מוז זיין בתורת מתנה ווייל ער האט דאך אים גארנישט געהייסן טוהן דערמיט. ויל"ע.
ער האט געזאגט אז ער האט עס פארגעסן אינדערהיים און אויפן וועג צום עירפארט האט ער זיך דערמאנט און זיך אפגעשטעלט קויפן אן אנדער טעיסטערס טשויס באטל פון גראסערי...
ס'איז געווען א דין תורה אויף דעם, און ער איז געווען פטור צו באצאלן.
די מעשה דרייט זיך ארום אז יענער איז האט למעשה נישט געדארפט באצאלן. כ'האב עס געפרעגט אמאל איינעם וואס זיצט אסאך ביי חושן משפט דין תורה'ס און ער האט מיר געזאגט אז אויבן אויף זעהט ער נישט וויזוי יענער זאל זיין פטור צו באצאלן. בין איך סתם נייגעריג צו וויסן אויב איינער האט א קראנטע מקור אז יענער איז טאקע געווען פטור.
קען זיין די סברא איז אז ער האט אים געגעבן די קאווע מיט די דימאנטן און ער האט אים געהייסן איבערגעבן די קאווע, איז ער געווארן א שליח נאר אויף די קאווע, אויב אזוי פארוואס האט ער אים געגעבן די דימאנטן, מוז זיין בתורת מתנה ווייל ער האט דאך אים גארנישט געהייסן טוהן דערמיט. ויל"ע.
יענער האט מיר געזאגט אז אויב די מעשה איז לויט דיין סברה מיר ער אים עס יא באצאלן. אין די פוסקים איז דא אסאך אזאנע מעשה'ס און ס'איז זייער שווער זיך ארויסצודרייען דערפון. אבער אפגעטון האט ער אים זיכער גוט...
חושן משפט סימן רצא סעיף ד אפילו כשקבל עליו, אינו חייב אלא כפי שווי החפץ שקבל עליו לשמור. שאם נתן לו לשמור דינר זהב, ואמר לו: הזהר בו של כסף הוא, ופשע בו ונאבד, אינו חייב אלא בשל כסף, שיאמר לו: לא קבלתי עלי אלא שמירת דינר של כסף. וכן כל כיוצא בזה. אבל אם הפסידו בידים, משלם של זהב.
יידישע קהילות האט געשריבן:חושן משפט סימן רצא סעיף ד אפילו כשקבל עליו, אינו חייב אלא כפי שווי החפץ שקבל עליו לשמור. שאם נתן לו לשמור דינר זהב, ואמר לו: הזהר בו של כסף הוא, ופשע בו ונאבד, אינו חייב אלא בשל כסף, שיאמר לו: לא קבלתי עלי אלא שמירת דינר של כסף. וכן כל כיוצא בזה. אבל אם הפסידו בידים, משלם של זהב.
אבער דא רעדט מען דאך פון צוויי באזונדערע חפצים ופשוט לחלק אז אויף די אנדערע האט ער בכלל נישט מקבל געווען קיין שמירה און מקען אננעמען אז סאיז בתורת מתנה און ער דארף עס נישט צוריקגעבן אפילו אויב עס איז בעין..
עניוועיס. כ'בין נישט קיין דיין און ליידער בין איך נאכנישט אדורך געקאכט אין חושן משפט כ'קען פשוט נאכזאגן וואס יענער האט מיר געזאגט. אגב, יענער איז א באוויסטע מענטש אין חושן משפט.
כ'זאג נישט אז יענער איז למעשה נישט ארויס זכאי בדין כ'בין נאר סתם נייגעריג צו וויסן אויב איינער קען יענעם און ווייסט אז ס'איז טאקע אמת.
די מעשה פון לייגען דיימאנטען אין תפילין איז באוואוסט. (ווער עס האט געשען צו, אדער אויב עס איז בכלל אמת ווייס איך ניט. אבער אזאנטס האט מען שוין געהערט.)