קשיות והערות על שיעור היום - פרק כל שעה

קושיות והערות בלימוד הגמרא

די אחראים: אחראי,גבאי ביהמד

אוועטאר
מיללער
שר עשרים אלף
תגובות: 27044
זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג יוני 14, 2007 9:48 am

קשיות והערות על שיעור היום - פרק כל שעה

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך מיללער »

שאלה לשיעור של היום יום ב' בחוקותי - פסחים כ"א:

ומותר בהנאה: פשיטא לא צריכא שחרכו קודם זמנו וקמ"ל כדרבא דאמר רבא חרכו קודם זמנו מותר בהנאה אפילו לאחר זמנו: זאגט תוס' חרכו קודם זמנו מותר בהנאה אף לאחר זמנו. וכגון שנפסל מלאכול לכלב דבענין אחר לא הוי שרי דומיא דפת שעיפשה בפ"ק (דף טו:) :

איז מיין שאלה;
1. פון וואנעט ווייסט מען אז דער איסור ביי חמץ מעסט זיך מיט אכילת כלב (וידענא שיש גם כזה לגבי טומאת אוכלין וגם שם נשאלת השאלה), לכאורה אייינמאל עס איז שוין נישט ראוי למאכל אדם וועט דאך א מענטש נישט חייב זיין באכילתו, (כדאמרי' ביומא אכל אוכלין שאינם ראוין וזה אינו מן הדין של שלא כדרך אכילתן אלא גרוע מזה) טא פארוואס זאל ער נאך עובר זיין בבל יראה?
2. ועוד איז כלב נאר א משל אדער דאס איז טאקע דער קנה מדה? למשל אויב ווייס איך אז עס זענען פארהאן אנדערע בעלי חיים וואס קענען עס נאך עסן אבער א עס איז נפסל מאכילת הכלב איז שוין נישט דא קיין בל יראה? אדער איז עס פשוט קים להון לחז"ל איז דער כלב איז דער לעצטער בעל חי וואס ווען עס איז נפסל מאכילת כלב איז עס נפסל מכל החי אשר על האדמה?
3. דאס וואס מ'האמיר געלערנט בפרק א' אז דער שיעור פון א מפולת איז ג' טפחים ווייל דאס איז א שיעור פון חפישת הכלב, האט דאס מיט די זעלבע יסוד פון נפסל מאכילת הכלב? אדער יענס איז פשוט א חשש אז א כלב וועט עס ארויסשלעפן איז פארוואס ווייטער איז דער גדר א "כלב" אנדערש ווי אנדערע בעלי חי?

(שמעלקא, אפשר וועט איר מוזן אויסברייטערן דעם ווערטל איבער לא יחרץ כלב לשונו אז אויסער נבילה האבן די כלבים אויך באקומען דעם כבוד צו זיין די מעסטער לגבי חמץ בפסח - און אינעם ידיעות אשכול וועט כבוד מכובדינו הרב נאטרוליסט ברויכן צאמנעמען וויפיל בעלי חיים האבן שוין זוכה געווען צו ווערן דערמאנט אין פסחים ביז היינט; חולדה, ברדלס, חזיר, כלב, וכו')
אוועטאר
שמעלקא טויב
שר חמשת אלפים
תגובות: 5396
זיך איינגעשריבן אום: דינסטאג מאי 04, 2010 2:41 pm
לאקאציע: אויפ'ן באשעפער'ס וועלט'ל!

כ"א:

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך שמעלקא טויב »

מיללער האט געשריבן:שאלה לשיעור של היום יום ב' בחוקותי - פסחים כ"א:

ומותר בהנאה: פשיטא לא צריכא שחרכו קודם זמנו וקמ"ל כדרבא דאמר רבא חרכו קודם זמנו מותר בהנאה אפילו לאחר זמנו: זאגט תוס' חרכו קודם זמנו מותר בהנאה אף לאחר זמנו. וכגון שנפסל מלאכול לכלב דבענין אחר לא הוי שרי דומיא דפת שעיפשה בפ"ק (דף טו:) :

איז מיין שאלה;
1. פון וואנעט ווייסט מען אז דער איסור ביי חמץ מעסט זיך מיט אכילת כלב (וידענא שיש גם כזה לגבי טומאת אוכלין וגם שם נשאלת השאלה), לכאורה אייינמאל עס איז שוין נישט ראוי למאכל אדם וועט דאך א מענטש נישט חייב זיין באכילתו, (כדאמרי' ביומא אכל אוכלין שאינם ראוין וזה אינו מן הדין של שלא כדרך אכילתן אלא גרוע מזה) טא פארוואס זאל ער נאך עובר זיין בבל יראה?
2. ועוד איז כלב נאר א משל אדער דאס איז טאקע דער קנה מדה? למשל אויב ווייס איך אז עס זענען פארהאן אנדערע בעלי חיים וואס קענען עס נאך עסן אבער א עס איז נפסל מאכילת הכלב איז שוין נישט דא קיין בל יראה? אדער איז עס פשוט קים להון לחז"ל איז דער כלב איז דער לעצטער בעל חי וואס ווען עס איז נפסל מאכילת כלב איז עס נפסל מכל החי אשר על האדמה?
3. דאס וואס מ'האמיר געלערנט בפרק א' אז דער שיעור פון א מפולת איז ג' טפחים ווייל דאס איז א שיעור פון חפישת הכלב, האט דאס מיט די זעלבע יסוד פון נפסל מאכילת הכלב? אדער יענס איז פשוט א חשש אז א כלב וועט עס ארויסשלעפן איז פארוואס ווייטער איז דער גדר א "כלב" אנדערש ווי אנדערע בעלי חי?

(שמעלקא, אפשר וועט איר מוזן אויסברייטערן דעם ווערטל איבער לא יחרץ כלב לשונו אז אויסער נבילה האבן די כלבים אויך באקומען דעם כבוד צו זיין די מעסטער לגבי חמץ בפסח - און אינעם ידיעות אשכול וועט כבוד מכובדינו הרב נאטרוליסט ברויכן צאמנעמען וויפיל בעלי חיים האבן שוין זוכה געווען צו ווערן דערמאנט אין פסחים ביז היינט; חולדה, ברדלס, חזיר, כלב, וכו')


כ'וואלט געזאגט אז וויבאלד חמץ איז דאך אסור בהנאה, און מ'זעהמיר אז לכלב תשליכן אותו ניצט מען אלץ א היתר פאר אלע הנאות, ס'איז נישטא אזא שיטה צו זאגן אז לכלב דוקא ווי ביי לגר בנתינה ולנכרי במכירה, זאגן חז"ל אזא משל פון אכילת כלב וואס איז נקרא הנאה, דאס איז לגבי שאלה 1 אז אפי' ס'איז נישט ראוי לאכילת אדם איז אויך שייך דעם איסור חמץ שאסור בהנאה.

2 איז שוין לומדיש געפרעגט... כ'וואלט געזאגט אז ס'מיינט אלע בעלי חיים נאר א כלב האט מען דאך געהאט אין שטוב רעדט מען פון א כלב, פאר א נחש איז דאך אלעס זיכער כשר וישר, מ'רעדט לכאו' פון א בעל חי וואס א מענטש זאל וועלן געבן עסן.

3 כהנ"ל
הק' שמעלקא טויב
נו"נ להחסיד המפורסם רבי שלום טויב ע"ה
[email protected]
אוועטאר
מיללער
שר עשרים אלף
תגובות: 27044
זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג יוני 14, 2007 9:48 am

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך מיללער »

תמחול לי אלף פעמים רבי שמעלקא'לע, אבער בויך-סברות האב איך גענוג און נאך אייגענע, איך זיך מקורות, ובפשטות זענען די זאכן אויסעגשמועסט אין פריערדיגע ספרים, ואשמח לקבל מקורות בהנידון.

קודם כל ביי טומאת אוכלין האט נישט מיט איסור הנאה און אויך דארט איז אכילת כלב דער קנה מדה צו די זאך האט א שם אוכל, והשנית, אוודאי איז חמץ אסור בהנאה, אבער קודגם דארף די זאך זיין א שם חמץ און א דבר מאכל אז עס זאל זיין אסור באיכלה ובהנאה, און דאס דארף מען עומד זיין פארוואס הערשט ווען עס ווערט נפסל מאכילת כלב פארלירט עס דעם שם מאכל ווען א מענטש קען עס שוין אסאך פריערט נישט עסן (ואולי יש לומר שעד שלא נפסלה מאכילת כלב נקרא לאדם אכילה ע"י הדחק אבל כאמור זה עדיין בכלל בויך-סברא).
נאטרוליסט
שר האלף
תגובות: 1335
זיך איינגעשריבן אום: דינסטאג נאוועמבער 06, 2007 2:40 pm

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך נאטרוליסט »

הרב מיללער:
איך האב נישט קיין מפורש'ע ראי', אבער עס שיינט אז א כלב איז די ווייניגסטע קלייבעריש. א שעפס און א בהמה חיה ווייס איך פון עקספיריענס אז זיי זענען מפונקים און וועלן נישט קיין אפפאל אדער שוואכע סחורה. א כלב עסט וואס עס לאזט זיך, און דאס איז א גרויסע חומרא, אז נאר ווען דער כלב קען עס שוין אויך נישט צורירן גייט דער איסור אראפ.

מיט חיפוש איז אביסל אנדערש דער פאקטאר, אבער דאס איז קלאר אז די גמרא רעדט נישט פון טיגערס, לייבן אדער עקרבים, אזוינס דרייען זיך נישט בישוב.

ודו"ק כי קצרתי.
אוועטאר
מיללער
שר עשרים אלף
תגובות: 27044
זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג יוני 14, 2007 9:48 am

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך מיללער »

נאטרוליסט האט געשריבן:הרב מיללער:
איך האב נישט קיין מפורש'ע ראי', אבער עס שיינט אז א כלב איז די ווייניגסטע קלייבעריש. א שעפס און א בהמה חיה ווייס איך פון עקספיריענס אז זיי זענען מפונקים און וועלן נישט קיין אפפאל אדער שוואכע סחורה. א כלב עסט וואס עס לאזט זיך, און דאס איז א גרויסע חומרא, אז נאר ווען דער כלב קען עס שוין אויך נישט צורירן גייט דער איסור אראפ.

מיט חיפוש איז אביסל אנדערש דער פאקטאר, אבער דאס איז קלאר אז די גמרא רעדט נישט פון טיגערס, לייבן אדער עקרבים, אזוינס דרייען זיך נישט בישוב.

ודו"ק כי קצרתי.

און וואס איז מיטן דבר אחר?
נאטרוליסט
שר האלף
תגובות: 1335
זיך איינגעשריבן אום: דינסטאג נאוועמבער 06, 2007 2:40 pm

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך נאטרוליסט »

מיללער האט געשריבן:
נאטרוליסט האט געשריבן:הרב מיללער:
איך האב נישט קיין מפורש'ע ראי', אבער עס שיינט אז א כלב איז די ווייניגסטע קלייבעריש. א שעפס און א בהמה חיה ווייס איך פון עקספיריענס אז זיי זענען מפונקים און וועלן נישט קיין אפפאל אדער שוואכע סחורה. א כלב עסט וואס עס לאזט זיך, און דאס איז א גרויסע חומרא, אז נאר ווען דער כלב קען עס שוין אויך נישט צורירן גייט דער איסור אראפ.

מיט חיפוש איז אביסל אנדערש דער פאקטאר, אבער דאס איז קלאר אז די גמרא רעדט נישט פון טיגערס, לייבן אדער עקרבים, אזוינס דרייען זיך נישט בישוב.

ודו"ק כי קצרתי.

און וואס איז מיטן דבר אחר?


מ'רעדט נאכן איסור לגדל חזרים.
אוועטאר
שמעלקא טויב
שר חמשת אלפים
תגובות: 5396
זיך איינגעשריבן אום: דינסטאג מאי 04, 2010 2:41 pm
לאקאציע: אויפ'ן באשעפער'ס וועלט'ל!

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך שמעלקא טויב »

נאטרוליסט האט געשריבן:הרב מיללער:
איך האב נישט קיין מפורש'ע ראי', אבער עס שיינט אז א כלב איז די ווייניגסטע קלייבעריש. א שעפס און א בהמה חיה ווייס איך פון עקספיריענס אז זיי זענען מפונקים און וועלן נישט קיין אפפאל אדער שוואכע סחורה. א כלב עסט וואס עס לאזט זיך, און דאס איז א גרויסע חומרא, אז נאר ווען דער כלב קען עס שוין אויך נישט צורירן גייט דער איסור אראפ.

מיט חיפוש איז אביסל אנדערש דער פאקטאר, אבער דאס איז קלאר אז די גמרא רעדט נישט פון טיגערס, לייבן אדער עקרבים, אזוינס דרייען זיך נישט בישוב.

ודו"ק כי קצרתי.


איר האט עקספיריענס מיט חיות....

איז דען א חולדה נישט ווייניגער קלייבעריש ווי א כלב?
הק' שמעלקא טויב
נו"נ להחסיד המפורסם רבי שלום טויב ע"ה
[email protected]
אוועטאר
ישמחו
שר חמישים ומאתים
תגובות: 348
זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג אפריל 11, 2013 12:38 pm

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך ישמחו »

שיינע קשיא:
דער פרק הייבט זיך אן מיט די משנה: כל שעה שמותר לאכול מאכיל הא כל שעה שאינו מותר לאכול אינו מאכיל.
פרעגט די גמרא: לימא מתני' דלא כר' יהודה, דאי ר' יהודה הא איכא חמש דאינו אוכל ומאכיל, דתנן ר' מאיר אומר אוכלין כל חמש ושורפין בתחלת שש, רבי יהודה אומר אוכלין כל ארבע ותולין כל חמש ושורפין בתחלת שש.
קען נישט זיין רבי יהודה.
פרעגט די גמרא צוריק: ואלא מאי ר' מאיר היא, קען דאך ווייטער נישט זיין, ווייל: האי כל שעה שמותר לאכול מאכיל, כל שעה שאוכל מאכיל מיבעי ליה.
ביז די גמרא קומט צו, אמר רבה בר עולא מתניתין רבן גמליאל היא. (ועיין בתוס' דשייך לומר "לימא" מתני' דלא כר' יהודה, אף שבאמת גם למסקנא מתני' דלא כר' יהודה, עיי"ש).
שטעלט זיך די פראגע, פון וואו האט די גמרא גענומען אז לויט רבי יהודה איז "הא איכא חמש דאינו אוכל ומאכיל"?, רבי יהודה זאגט דאך נאר "תולין כל חמש", אפשר מיינט תולין בלויז אז מ'דארף נאך נישט פארברענען, אבער לגבי עסן איז לא אוכלים ולא מאכילים, מ'טאר נישט עסן, און נישט געבן צו עסן פאר בהמה חי' ועופות?
אמת, רש"י אויבן דף י"א ע"ב אין די משנה זאגט אזוי, תולין כל חמש - ואינו אוכל... ומיהו, לשרוף אינו צריך, ומאכיל לבהמתו. - ווייל רש"י האט שוין געזען די גמרא דא בשיטת ר' יהודה, אבער הא גופא קשיא, פון וואו האט דאס די גמרא גענומען אזוי בפשטות? אפשר לויט ר' יהודה איז אין די שעה חמישית צוגעקומען סיי אן איסור אכילה און סיי אן איסור הנאה מדרבנן?
ישמחו - דער עיקר ס'זאל זיין פרייליך ביי אידן, בשמחת עולם על ראשם!
להתחדד
שר חמישים ומאתים
תגובות: 373
זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג מאי 08, 2014 12:08 pm

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך להתחדד »

ישמחו האט געשריבן:שיינע קשיא:
דער פרק הייבט זיך אן מיט די משנה: כל שעה שמותר לאכול מאכיל הא כל שעה שאינו מותר לאכול אינו מאכיל.
פרעגט די גמרא: לימא מתני' דלא כר' יהודה, דאי ר' יהודה הא איכא חמש דאינו אוכל ומאכיל, דתנן ר' מאיר אומר אוכלין כל חמש ושורפין בתחלת שש, רבי יהודה אומר אוכלין כל ארבע ותולין כל חמש ושורפין בתחלת שש.
קען נישט זיין רבי יהודה.
פרעגט די גמרא צוריק: ואלא מאי ר' מאיר היא, קען דאך ווייטער נישט זיין, ווייל: האי כל שעה שמותר לאכול מאכיל, כל שעה שאוכל מאכיל מיבעי ליה.
ביז די גמרא קומט צו, אמר רבה בר עולא מתניתין רבן גמליאל היא. (ועיין בתוס' דשייך לומר "לימא" מתני' דלא כר' יהודה, אף שבאמת גם למסקנא מתני' דלא כר' יהודה, עיי"ש).
שטעלט זיך די פראגע, פון וואו האט די גמרא גענומען אז לויט רבי יהודה איז "הא איכא חמש דאינו אוכל ומאכיל"?, רבי יהודה זאגט דאך נאר "תולין כל חמש", אפשר מיינט תולין בלויז אז מ'דארף נאך נישט פארברענען, אבער לגבי עסן איז לא אוכלים ולא מאכילים, מ'טאר נישט עסן, און נישט געבן צו עסן פאר בהמה חי' ועופות?
אמת, רש"י אויבן דף י"א ע"ב אין די משנה זאגט אזוי, תולין כל חמש - ואינו אוכל... ומיהו, לשרוף אינו צריך, ומאכיל לבהמתו. - ווייל רש"י האט שוין געזען די גמרא דא בשיטת ר' יהודה, אבער הא גופא קשיא, פון וואו האט דאס די גמרא גענומען אזוי בפשטות? אפשר לויט ר' יהודה איז אין די שעה חמישית צוגעקומען סיי אן איסור אכילה און סיי אן איסור הנאה מדרבנן?


אויב וואלט געווען אסור בהנאה פארוואס זאל מען נישט מעגן פארברענען ?
אוועטאר
שמעלקא טויב
שר חמשת אלפים
תגובות: 5396
זיך איינגעשריבן אום: דינסטאג מאי 04, 2010 2:41 pm
לאקאציע: אויפ'ן באשעפער'ס וועלט'ל!

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך שמעלקא טויב »

ישמחו האט געשריבן:שיינע קשיא:
דער פרק הייבט זיך אן מיט די משנה: כל שעה שמותר לאכול מאכיל הא כל שעה שאינו מותר לאכול אינו מאכיל.
פרעגט די גמרא: לימא מתני' דלא כר' יהודה, דאי ר' יהודה הא איכא חמש דאינו אוכל ומאכיל, דתנן ר' מאיר אומר אוכלין כל חמש ושורפין בתחלת שש, רבי יהודה אומר אוכלין כל ארבע ותולין כל חמש ושורפין בתחלת שש.
קען נישט זיין רבי יהודה.
פרעגט די גמרא צוריק: ואלא מאי ר' מאיר היא, קען דאך ווייטער נישט זיין, ווייל: האי כל שעה שמותר לאכול מאכיל, כל שעה שאוכל מאכיל מיבעי ליה.
ביז די גמרא קומט צו, אמר רבה בר עולא מתניתין רבן גמליאל היא. (ועיין בתוס' דשייך לומר "לימא" מתני' דלא כר' יהודה, אף שבאמת גם למסקנא מתני' דלא כר' יהודה, עיי"ש).
שטעלט זיך די פראגע, פון וואו האט די גמרא גענומען אז לויט רבי יהודה איז "הא איכא חמש דאינו אוכל ומאכיל"?, רבי יהודה זאגט דאך נאר "תולין כל חמש", אפשר מיינט תולין בלויז אז מ'דארף נאך נישט פארברענען, אבער לגבי עסן איז לא אוכלים ולא מאכילים, מ'טאר נישט עסן, און נישט געבן צו עסן פאר בהמה חי' ועופות?
אמת, רש"י אויבן דף י"א ע"ב אין די משנה זאגט אזוי, תולין כל חמש - ואינו אוכל... ומיהו, לשרוף אינו צריך, ומאכיל לבהמתו. - ווייל רש"י האט שוין געזען די גמרא דא בשיטת ר' יהודה, אבער הא גופא קשיא, פון וואו האט דאס די גמרא גענומען אזוי בפשטות? אפשר לויט ר' יהודה איז אין די שעה חמישית צוגעקומען סיי אן איסור אכילה און סיי אן איסור הנאה מדרבנן?


עיין פני יהושע דף י"א ע"א הרצוף פה
אטעטשמענטס
seferid_14633_page_217.jpg
הק' שמעלקא טויב
נו"נ להחסיד המפורסם רבי שלום טויב ע"ה
[email protected]
אוועטאר
ישמחו
שר חמישים ומאתים
תגובות: 348
זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג אפריל 11, 2013 12:38 pm

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך ישמחו »

להתחדד האט געשריבן:
ישמחו האט געשריבן:שיינע קשיא:
דער פרק הייבט זיך אן מיט די משנה: כל שעה שמותר לאכול מאכיל הא כל שעה שאינו מותר לאכול אינו מאכיל.
פרעגט די גמרא: לימא מתני' דלא כר' יהודה, דאי ר' יהודה הא איכא חמש דאינו אוכל ומאכיל, דתנן ר' מאיר אומר אוכלין כל חמש ושורפין בתחלת שש, רבי יהודה אומר אוכלין כל ארבע ותולין כל חמש ושורפין בתחלת שש.
קען נישט זיין רבי יהודה.
פרעגט די גמרא צוריק: ואלא מאי ר' מאיר היא, קען דאך ווייטער נישט זיין, ווייל: האי כל שעה שמותר לאכול מאכיל, כל שעה שאוכל מאכיל מיבעי ליה.
ביז די גמרא קומט צו, אמר רבה בר עולא מתניתין רבן גמליאל היא. (ועיין בתוס' דשייך לומר "לימא" מתני' דלא כר' יהודה, אף שבאמת גם למסקנא מתני' דלא כר' יהודה, עיי"ש).
שטעלט זיך די פראגע, פון וואו האט די גמרא גענומען אז לויט רבי יהודה איז "הא איכא חמש דאינו אוכל ומאכיל"?, רבי יהודה זאגט דאך נאר "תולין כל חמש", אפשר מיינט תולין בלויז אז מ'דארף נאך נישט פארברענען, אבער לגבי עסן איז לא אוכלים ולא מאכילים, מ'טאר נישט עסן, און נישט געבן צו עסן פאר בהמה חי' ועופות?
אמת, רש"י אויבן דף י"א ע"ב אין די משנה זאגט אזוי, תולין כל חמש - ואינו אוכל... ומיהו, לשרוף אינו צריך, ומאכיל לבהמתו. - ווייל רש"י האט שוין געזען די גמרא דא בשיטת ר' יהודה, אבער הא גופא קשיא, פון וואו האט דאס די גמרא גענומען אזוי בפשטות? אפשר לויט ר' יהודה איז אין די שעה חמישית צוגעקומען סיי אן איסור אכילה און סיי אן איסור הנאה מדרבנן?


אויב וואלט געווען אסור בהנאה פארוואס זאל מען נישט מעגן פארברענען ?


מ'מעג פארברענען. נאר חז"ל האבן נישט געאסור'ט צו האבן אין שטוב.
אבער נישט פשט אז מ'מעג הנאה האבן.
אין אנדערע ווערטער, פון וואו איז מוכרח צו זאגן אז ר' יהודה לערנט אז ס'איז מותר בהנאה אז מ'זאל מוזן אוועקגיין פון שיטת ר' יהודה און קריכן ביז ר' גמליאל.

מיט דעם ווערט אויך שווער די גמרא אויף דף י"ג, וואו רב זאגט הלכה כר' יהודה פון אונזער סתם משנה, און די גמרא ברענגט די קשיא פון דא, כל שעה שאוכל מאכיל מיבעי לי', און קריכט אוועק ביז מ'טרעפט עפעס א מעשה פון רבי שצוה למכור לנכרים.

אויב איז נישט מוכרח אזוי צו לערנען בשיטת ר' יהודה, איז דאך א פיינע ראי' פון אונזער משנה כדברי רב דהלכה כר' יהודה.
ישמחו - דער עיקר ס'זאל זיין פרייליך ביי אידן, בשמחת עולם על ראשם!
נאטרוליסט
שר האלף
תגובות: 1335
זיך איינגעשריבן אום: דינסטאג נאוועמבער 06, 2007 2:40 pm

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך נאטרוליסט »

שמעלקא טויב האט געשריבן:
נאטרוליסט האט געשריבן:הרב מיללער:
איך האב נישט קיין מפורש'ע ראי', אבער עס שיינט אז א כלב איז די ווייניגסטע קלייבעריש. א שעפס און א בהמה חיה ווייס איך פון עקספיריענס אז זיי זענען מפונקים און וועלן נישט קיין אפפאל אדער שוואכע סחורה. א כלב עסט וואס עס לאזט זיך, און דאס איז א גרויסע חומרא, אז נאר ווען דער כלב קען עס שוין אויך נישט צורירן גייט דער איסור אראפ.

מיט חיפוש איז אביסל אנדערש דער פאקטאר, אבער דאס איז קלאר אז די גמרא רעדט נישט פון טיגערס, לייבן אדער עקרבים, אזוינס דרייען זיך נישט בישוב.

ודו"ק כי קצרתי.


איר האט עקספיריענס מיט חיות....

איז דען א חולדה נישט ווייניגער קלייבעריש ווי א כלב?


פאר א חולדה גיט מען נישט צו עסן. א חולדה כאפט און באהאלט. א כלב איז א שטוב-חיה, ממילא דארף עס זיין נפסל מאכילת כלב.
אוועטאר
ישמחו
שר חמישים ומאתים
תגובות: 348
זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג אפריל 11, 2013 12:38 pm

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך ישמחו »

ייש"כ ר' שמעלקא פארן פני יהושע.

מ'זעט ווי אויך דער פנ"י מוטשעט זיך בשיטות ר"מ ור"י פון אונזער סוגיא זעלבסט, ביז ער קומט צו מיט א ירושלמי אויב מ'איז חייש למיעוטא.
ישמחו - דער עיקר ס'זאל זיין פרייליך ביי אידן, בשמחת עולם על ראשם!
אוועטאר
ישמחו
שר חמישים ומאתים
תגובות: 348
זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג אפריל 11, 2013 12:38 pm

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך ישמחו »

ראי' מפורשת לדברי ידידינו הרב מיללער, אז א חולדה איז נישט קלייבעריש, און "דאס איז קלאר אז די גמרא רעדט נישט פון טיגערס, לייבן אדער עקרבים, אזוינס דרייען זיך נישט בישוב", מדברי התוס' סנהדרין ט"ו ע"ב, "וכן ההיא דפ"ק דפסחים (דף ט.) אם חולדה וברדלס מצויין שם, משמע שהיא חיה קטנה כעין חולדה".

הכלל, א חולדה איז א גאר קליינער בעל חי, אזוי שרייבט אויך תוס' אין ב"ק פ' ע"א ד"ה דקטיני שקיה, דחולדה יש לה תורת שרץ, שהי' רגליה קצרות ושורצת על הארץ, וכן נראה לר"ת.
ועיין רש"י חולין נ"ג ע"א, דחולדה קטנה מחתול.

אגב, אז מ'רעדט שוין פון חולדה.

אויפן ערשטן תירוץ אז ביום י"ג אין חולדה מצנעת וביום י"ד מצנעת (שאלה י"ג בשאלת תורתך שעשועי), דריקט זיך די גמרא אויס "וכי חולדה נביאה היא"...

איז צו באמערקן אז דאס איז א לשון המליצה, ווארים איינע פון די "שבע נביאות" איז געווען "חולדה הנביאה", כמבואר באורך במס' מגילה דף י"ד, דעריבער דא ביי אונזער "חולדה" פרעגט די גמרא בצחות "וכי חולדה נביאה היא"...
ישמחו - דער עיקר ס'זאל זיין פרייליך ביי אידן, בשמחת עולם על ראשם!
להתחדד
שר חמישים ומאתים
תגובות: 373
זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג מאי 08, 2014 12:08 pm

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך להתחדד »

אגב די לשון תולין איז תלויה אזאך וואס העגט אין די ליפט
אוועטאר
שמעלקא טויב
שר חמשת אלפים
תגובות: 5396
זיך איינגעשריבן אום: דינסטאג מאי 04, 2010 2:41 pm
לאקאציע: אויפ'ן באשעפער'ס וועלט'ל!

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך שמעלקא טויב »

זאגט מיר פריער איינער אזא מעשה:

אין בני ברק איז געווען א איד וואס האט געוואלט זעהן צו א געוויסע זאך (toothpaste) איז נפסל מאכלת כלב האט ער אויסגעהונגערט א כלב און געגעבן צו עסן דערפון און געזעהן טאקע אז ער עסט נישט.
איז ער געגאנגן צו הגאון ר' מעכיל פיינשטיין עס דערציילן, האט ער אים געזאגט אז ס'איז נישט קיין ראיה ווייל היינטיגע כלבים זענען "מפונקים" און עסן נישט אלעס!

אויב יענער וועט מיר שיקן פון וואנעט ער נעמט עס וועלעך עס אהערלייגן.
הק' שמעלקא טויב
נו"נ להחסיד המפורסם רבי שלום טויב ע"ה
[email protected]
להתחדד
שר חמישים ומאתים
תגובות: 373
זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג מאי 08, 2014 12:08 pm

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך להתחדד »

די צל״ח טיט אויף אז לויט ר׳ יהודה מעג מען עסן חמץ דרבנן בשעה חמש, ווייל עס איז נישט אזוי הארב ווייל עס איז נישט דא קיין כרת
ער שטעלט עס צי ווי הנאה חמץ בחמש
אוועטאר
מיללער
שר עשרים אלף
תגובות: 27044
זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג יוני 14, 2007 9:48 am

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך מיללער »

מיללער האט געשריבן:שאלה לשיעור של היום יום ב' בחוקותי - פסחים כ"א:

ומותר בהנאה: פשיטא לא צריכא שחרכו קודם זמנו וקמ"ל כדרבא דאמר רבא חרכו קודם זמנו מותר בהנאה אפילו לאחר זמנו: זאגט תוס' חרכו קודם זמנו מותר בהנאה אף לאחר זמנו. וכגון שנפסל מלאכול לכלב דבענין אחר לא הוי שרי דומיא דפת שעיפשה בפ"ק (דף טו:) :

איז מיין שאלה;
1. פון וואנעט ווייסט מען אז דער איסור ביי חמץ מעסט זיך מיט אכילת כלב (וידענא שיש גם כזה לגבי טומאת אוכלין וגם שם נשאלת השאלה), לכאורה אייינמאל עס איז שוין נישט ראוי למאכל אדם וועט דאך א מענטש נישט חייב זיין באכילתו, (כדאמרי' ביומא אכל אוכלין שאינם ראוין וזה אינו מן הדין של שלא כדרך אכילתן אלא גרוע מזה) טא פארוואס זאל ער נאך עובר זיין בבל יראה?
2. ועוד איז כלב נאר א משל אדער דאס איז טאקע דער קנה מדה? למשל אויב ווייס איך אז עס זענען פארהאן אנדערע בעלי חיים וואס קענען עס נאך עסן אבער א עס איז נפסל מאכילת הכלב איז שוין נישט דא קיין בל יראה? אדער איז עס פשוט קים להון לחז"ל איז דער כלב איז דער לעצטער בעל חי וואס ווען עס איז נפסל מאכילת כלב איז עס נפסל מכל החי אשר על האדמה?
3. דאס וואס מ'האמיר געלערנט בפרק א' אז דער שיעור פון א מפולת איז ג' טפחים ווייל דאס איז א שיעור פון חפישת הכלב, האט דאס מיט די זעלבע יסוד פון נפסל מאכילת הכלב? אדער יענס איז פשוט א חשש אז א כלב וועט עס ארויסשלעפן איז פארוואס ווייטער איז דער גדר א "כלב" אנדערש ווי אנדערע בעלי חי?


לגבי די שאלה פארוואס דוקא כלב, אולי איז דאס טאקע נמשך פונעם פסוק ביי טריפה פון לכלב תשליכון אותו און דאס בלייבט די משל פון אכילת בעל חי, אדער איז דער כלב דער גלייכסטער משל פון א שטוב חיה וואס מ'האט הנאה ווען ער עסט עפעס (ונמצא כן בשא"מ כמו מריצה לפני כלבו), אבער עס איז נישט משמע אז עס איז טאקע א נפק"מ להלכה צווישן א כלב און אן אנדערע בעל חי, וחדא מינייהו נקט.

אבער בנוגע די צווייטע קשיא פארוואס טאקע ווארט איך ביז נפסל מאכילת בעל חי ווען למעשה איז דאס שוין נפסל מאכילת אדם פון בעפאר, דאס איז א לענגערע שמועס אין שו"ע הל' פסח תמ"ב ס"ט אין טו"ז און מג"א ובעיקר אין פרמ"ג, געבויעט טאקע אויף אונזער גמ' פון חרכו און די תוס' ושאר ראשונים ביז להלכה ולמעשה צו ביי חמץ איז מען טאקע חייב אויף אכילה לאחר שנפסלה מאכילת אדם ועדיין לא נפסל מאכילת כלב, אנדערש ווי ביי יוה"כ און שאר איסורים, אדער נאר לגבי איסור הנאה ואכמ"ל.
צעיר באלפי ישראל
שר חמישים ומאתים
תגובות: 317
זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג יאנואר 07, 2010 12:54 pm

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך צעיר באלפי ישראל »

יסוד קושית הרה"ג מילער מבואר בעיקר הסוגיא דף מה:, (ששם כל הדיון בענין נפסל מאכילת כלב, ועי' שם בספר הנפלא דבר שמואל מה שקיבץ כעמיר גורנה) בדברי הר"ן שם שהקשה על מה חייבין בחמץ כשכבר אינה ראויה למאכל אדם הלא נבילה לא ראויה לא הוי אכילה, ותירץ כיון שבחמץ יש דין מיוחד שאם הוא ראוי לחמע בה עיסות אחרות, גם עוברים עליה, אך לאחר שנפסל מאכילת כלב כבר אינה ראוי לחמע, עיי"ש.

וענין זה אם הוא דין בתשביתו, או בבל יראה, או גם באיסור אכילה, הוא אריכות באחרונים, ובנוסף למה שציינת יש שם בספר היסודי על הל' פסח מקור חיים למרן החוות דעת ובמגן האלף אריכות בזה, וכן בחוות דעת על יורה דעה סימן ק"ג סק"א, עיי"ש

ומגדולי האחרונים הפליאו לעשות בזה, האחיעזר (ח"ג סימן ה), והמנחת ברוך (סימן מ) עיי"ש כל השיטות.
אוועטאר
מיללער
שר עשרים אלף
תגובות: 27044
זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג יוני 14, 2007 9:48 am

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך מיללער »

צעיר באלפי ישראל האט געשריבן:יסוד קושית הרה"ג מילער מבואר בעיקר הסוגיא דף מה:, (ששם כל הדיון בענין נפסל מאכילת כלב, ועי' שם בספר הנפלא דבר שמואל מה שקיבץ כעמיר גורנה) בדברי הר"ן שם שהקשה על מה חייבין בחמץ כשכבר אינה ראויה למאכל אדם הלא נבילה לא ראויה לא הוי אכילה, ותירץ כיון שבחמץ יש דין מיוחד שאם הוא ראוי לחמע בה עיסות אחרות, גם עוברים עליה, אך לאחר שנפסל מאכילת כלב כבר אינה ראוי לחמע, עיי"ש.

וענין זה אם הוא דין בתשביתו, או בבל יראה, או גם באיסור אכילה, הוא אריכות באחרונים, ובנוסף למה שציינת יש שם בספר היסודי על הל' פסח מקור חיים למרן החוות דעת ובמגן האלף אריכות בזה, וכן בחוות דעת על יורה דעה סימן ק"ג סק"א, עיי"ש

ומגדולי האחרונים הפליאו לעשות בזה, האחיעזר (ח"ג סימן ה), והמנחת ברוך (סימן מ) עיי"ש כל השיטות.


יישר כחכם, הרב הצעיר

המג"א שם בסי' תמ"ב מביא את דברי הר"ן ואכן יש בזה אריכות והעיקר הוא להלן בדף מ"ה:
אוועטאר
חסיד נלהב
שר האלף
תגובות: 1127
זיך איינגעשריבן אום: מאנטאג דעצעמבער 23, 2013 1:41 pm

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך חסיד נלהב »

אויף דף כ''ה די ערשטער תוס' מה לערלה זאגט דער ר''י אז דער ענף פינעם ערלה בוים בעצם איז מותר נאר ס'איז אסור משום תערובות, די רש''ש איז מעיר דערויף אז ביי ערלה איז יא דער גוף העץ אסור
באמת איז דעי מח' מבואר אין קדושין ל''ח אין תוס' ווי דער ר''ת קריגט זיך מיט די ר''י איבער צו ערלה איז א איסור עולם צו נישט די ר''ת האלט אז יא ווייל ער האלט אז עס איז חל די איסור הן אויף די עץ און הן אויף די פרי אבער די ר''י איז חולק און האלט אז דער עץ איז נישט קיין אייביגער איסור ווייל ס'נאר לגבי די פרוכט.

שפעטער אין דף איז דא נאך פעסטע סוגיות איבער יהרג ואל יעבור און נאך איך האף אי''ה מארגען מעיר צו זיין אביסעל אין די נושא מען ברויך זיך אנגארטלען דא אין די קומענדיגע פאר בלאט
.
זאגט איר האט עס געהערט פון א פייערדיגער חסיד
אוועטאר
מיללער
שר עשרים אלף
תגובות: 27044
זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג יוני 14, 2007 9:48 am

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך מיללער »

אין דף כ"ג. דערמאנט רש"י בד"ה וצריכי די גמ' אין ביצה אז שאור איז בעצם נישט ראוי לאכילה.

האב איך זיך געכאפט אז אנהייב מסכתא איז דא א מחלוקת רש"י ותוס' בטעם למה תיקנו חכמים בדיקת חמץ, רש"י זאגט שלא יעבור עליו בבל יראה און תוס' זאגט אז אי משום הא איז דאך גענוג ביטול, נאר וועגן שלא יבא לאוכלו.

איז מיין שאלה היכי תימצי אין א שטוב וואס איז א מקום שאין מכניסין בו חמץ, די איינציגע זאך וואס קומט דארט אריין איבערן יאר איז נאר שאור, איז מען לויט תוס' פטור דארט בודק צו זיין כיון שאין ראוי לאכילה איז נישטא דער חשש פון שמא יבא לאוכלו אדער איז אפשר משום לא פלוג דארף מען יא בודק זיין?

ואותה שאלה יכול לישאל גם במי שיודע בברור שלאחרונה לא נשתמש בהבית למשל א סומער דירה וואס מ'איז שוין נישט דארט געווען א לאנגע תקופה, און אפי' אויב עס איז פארבליבען דארט חמץ איז עס שוין נתעפש, זיין ספק איז נאר צו עס איז שוין נפסל מאכילת כלב אויך, וועט מען לויט תוס' דארפן בודק חמץ זיין אדער וויבאלד עס איז נישט דא דער חשש פון שמא יבא לאוכלו איז ער פטור?

והשלישית, א הויז וואו מ'גייט נישט זיין פסח איז דאך נישטא קיין חשש שמא יבא לאוכלו טיז מען לויט תוס' פטור מבדיקה? ומל' הגמ' דף ו. משמע שבתוך ל' יום קודם הפסח מחויב לבדוק אף באין דעתו לחזור.
דארט קען מען אפשר ענטפערן אז איך בין חושש אז אפשר וועט זיך טוישן דער פלאן במשך דעם יו"ט ושוב יש חשש שמא יבא לאוכלה.
אוועטאר
חסיד נלהב
שר האלף
תגובות: 1127
זיך איינגעשריבן אום: מאנטאג דעצעמבער 23, 2013 1:41 pm

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך חסיד נלהב »

על פי רוב איינמאל חז''ל לייגען א גדר לעבירה, האבען זיי נישט מחלק געווען אין ספעציפישע אויסנאמען, למשל ביי יחוד און נאך פעלער ווי זיי זענען נישט מחלק דא גופא ביי דיין היכ''ת ווערט מוזכר אז חז''ל האבען נישט מחלק געווען, כ'העל דיר שפעטער צוצייכענען די מ''מ.
זאגט איר האט עס געהערט פון א פייערדיגער חסיד
להתחדד
שר חמישים ומאתים
תגובות: 373
זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג מאי 08, 2014 12:08 pm

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך להתחדד »

מיללער האט געשריבן:
והשלישית, א הויז וואו מ'גייט נישט זיין פסח איז דאך נישטא קיין חשש שמא יבא לאוכלו טיז מען לויט תוס' פטור מבדיקה? ומל' הגמ' דף ו. משמע שבתוך ל' יום קודם הפסח מחויב לבדוק אף באין דעתו לחזור.
דארט קען מען אפשר ענטפערן אז איך בין חושש אז אפשר וועט זיך טוישן דער פלאן במשך דעם יו"ט ושוב יש חשש שמא יבא לאוכלה.


עיין במהרש״ל ומהרש״א שם שנחלקו
אוועטאר
מיללער
שר עשרים אלף
תגובות: 27044
זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג יוני 14, 2007 9:48 am

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך מיללער »

כבוד הרב החסיד הנלהב,

בקיצור זאגט איר, לא פלוג רבנן, אשמח לקבל מ"מ על דיון בדיקת חמץ
שרייב תגובה

צוריק צו “סוגיות הש"ס”