פלטיאל, ווואווו. גוט צו וויסן אז דו האסט עס געשריבן. עס האט דעם מאלאנכאלישער טאטש אנהייב.
פארכמורעטע וואלקענעס האבן באצירט די עטוואס פארטונקלטע הימל, אייז-קאלטע ווינטן האבן געיומערט דורכשניידנדיג די ליידיגע גאסן מיט א ווייעדיגן פייף, פון צווישן די פארהאקטע לאדנס האט ארויסגעשפארט א אומעטיגע ליכטיגקייט פון פרימיטיווע נאפט-אייוועלעך וואס האבן געצאנקעט דעם ארום מיט א אומהיימליכן שיין, דערווארעמענדיג אירע פארקלאמערטע איינוואוינער וואס האבן זיך דערקוויקט מיט א ווארימע טיי.
פון צייט צו צייט האבן די טונקעלע וואלקענעס ארויסגעלאזט א הילכיגן ברום, אנזאגנדיג אירע צוהערער איבער א ווינטערדיגע רעגן וואס איז אין וועג צו באטרעפן דאס שטעטל, אט האט זיך ווידער געהערט א גערויש פון אינדרויסן, די איינוואוינער האבן זיך איינגעצויגן די גלידער ערווארטנדיג דעם הילכיגן זעץ פונעם נאכפאלגנדיגע דינער, דאסמאל אבער איז עס נישט געקומען, אנשטאט איז די גערויש געווארן העכער און אט האט זיך דערזען א לאנגע קאראוואן פון טונקל-שווארצע לימוזינען וואס האט זיך געשלענגלט איבער די שטילע גאסן, אין א טאקטישן ליניע.
מורא'דיג.
שרייבעריי פארמעסט תש"פ - #17 - די בילדערבערג געהיימניס
די אחראים: יאנאש,אחראי,געלעגער