"יהודה" איז ווארשיינליך דער ריכטיגער און מערסט אויסגעהאלטענער נאמען, אבער אויף די שער בלעטער פון זיינע (כוונת ידידי להספה"ק ייטב לב) ספרים זעה איך "יהודא". און די וואס רופן זיך על שמו, שרייבן זיך אפט אונטער "יודא". אלזא, איז דא עפעס כללים דערין?
מיין ענטפער צו אים כפי מה שקבלתי ממו"ר שליט"א אז אין א כתובה אדער גט שרייבט מען 'יהודה' אזוי ווי עס שטייט אין די תוה"ק, דאס וואס מ'שרייבט געווענליך מיט אן א' ביים סוף אדער אין קורצן 'יודא' איז משום כבוד וקדושת השם וואס איז דא אינעם ווארט יהודה (סיי דער י-ה ביים אנהויב, און סיי ווייל אס מ'איז מסיים מיט א ה' איז פארהאן א חשש אויסצולאזן דעם ד' און עס וועט בלייבן די שם הוי"ה ב"ה) און איך האב זיך דערמאנט אז ביי חכמי הספרדים איז באקאנט דער טויש צו שרייבען 'יאודה' מהאי טעמא.
אולי איז כדאי צו הערן אנדערע מקורות אדער הגהות בזו הנושא