חרמש בקמה האט געשריבן:למלך מוז זיין מיט א שו"א ווייל ער ווערט נסמך צו א-ל חי וקים.
ווען דער למלך וואלט ערשינען ביי אן הפסק וואלט זיין למ"ד געקענט זיין מיט א קמץ, ווייל דער למלך איז "מלעיל". איך זאג "וואלט געקענט זיין" ווייל תכל'ס האב איך נישט געפינען דער ווארט למלך מיט א קמ"ץ, כאטש בדומה לו איז יא פארהאן, ווי "למת" "להם".
דא בארירסטו שוין א מחלוקת פון די קדמונים.
אלע ברענגן פון אר"י הק' אז מען דארף זאגן למלך מיט א קמץ. ר זלמן הענא טענה'ט ווי דיר אז ס'דארף זיין א שוא.
אין בארדיטשובער סידור'ל זע איך ער שרייבט אזוי:
כצ"ל הל' בפת"ח וכ"ה בסי' האר"י ז"ל. והספרדים מעתיקי כתביו העתיקו בקמ"ץ כי אינם מבדילים במבטא שלהם בין ת"ק לת"ג. ועיקר כוונת האר"י ז"ל שלא ינקדו בשו"א. הר"ה וכ"ה בסי' שע"ה וסי' יעב"ץ.
אבער דער פרמ"ג איז זעט אויס נישט צופרידן פון דעם וזל"ק:
דא האסטו די פרמ"גלמלך בפתח לאל הלמד בקמץ. עיי׳ בסידור הנ״ל (ר זלמן הענא). וא"ר כתב שתיהן בקמץ. הנה בסידור הנ״ל כתב
בזה כי הספרדיים אין מבדילין בקריאתן ואין זה ישוב מספיק כי וודאי אף לדידהו הפרש קצת בין קמץ ת"ג לפתח ועוד למה להו
לשנות היל״ל בפירוש זה פתח וזה קמץ.
דער יעבץ אין סידור שרייבט, למלך פתוח עיין לוח ארש.
דא האסטו די אריכות (פיר בלעטער) אין לוח ארשתמצית דבריו זעט אויס ער איז נוטה אז דער פתח איז לשיפור הלשון ס'זאל חלילה נישט אויסזען אז מאיז עפעס מייחס ח"ו צום אייבערשטן וואס איז כביכול מובדל ומופרש פון יעדע צושטעל, אדער ער זאגט אז א שוא איז אויך גוט עיי"ש.