מחשב האט געשריבן:אפשר טאקע, איך ווייס נישט, לויט ווי איך האב געקלערט, איז "תפארת" סתם דער 'שיינקייט', 'שלימות'. עס קען אבער זיין שוואכער ווי דיר אויך. "הוד" איז דער "ביטול- הודאה", וואס נעמט זיך פון דער "הוד - שיינקייט". 'שעצונג' איז א הרגשה פון 'ביטול' פאר דער פערזענליכקייט. נישט סתם א התפעלות פון זיין שיינקייט.
איך וויל זאגן אז תפארת איז ווען דער מענטש מאכט אפ וואס
ביי אים איז תפארת. און דאס קומט פון די Introvert Feeling function, שלימות איז ווען די חסד מיט די גבורה זענען סאביעקטיוו (לויטן מענטש) באלאנסירט אז דער מענטש זאגט דאס איז תפארת. הוד איז ביטול. הוד איז די איבערגענומענקייט פון שיינקייט. תפארת ברענגט הוד. אבער איך פארשטיי עס נישט נאר אביסל.
"טיפקייט" מיינט דאך, ווי מער דו קומסט אן צום עצם, צום זאך אליין, צום שורש. אויב הרגשים גיבט דיר צושפירן דעם עצם הנפש, איז דער פשט אז מיט דעם קומסטו אהן צום טיפסטן פלאץ אינעם נפש, לויט וויפיל דו קענסט משיג זיין. איך האב פארשטאנען אז 'הרגש' איז נישט דער עצם הנפש. דער עצם איז -לכאורה- ערגעץ אין דער תחום פון 'רצון', אדער 'בחירה', וכדו'. איך ווייס נישט פונקטליך.
דו שרייבסט די ווערטער:
"ווי מער דו קומסט אן צום עצם, צום זאך אליין, צום שורש". ווער קומט אן? די באוואוסטזיין! הרגשים גיבן צו שפירן דעם עצם הנפש פאר וועם? פארן באוואוסטזיין וואס וויל זיך באוואוסטזיניגן מיט די אייגענע עקזיסטענץ. איך וואלט געזאגט אז ס'איז נישט אזוי ווייט די טיפסטע פלאץ אין נפש, ווי
די נענטסטע פלאץ עס אנצוכאפן מיט'ן באוואוסטזיין. לויט ווי ר' שרגא שרייבט אין זיין ספר 'לימודים לדעת' איז די עצם נפש, "עקזיסטענץ-באוואוסטזיניגקייט". אדער חלק פון עקזיסטענץ-באוואוסטזיניגקייט. פארשטייט זיך אז עקזיסטענץ מיינט עקזיסטענץ-
באוואוסטזיניגקייט. אן זיין באוואוסטזיניגט אז מ'איז אן עקזיסטענץ איז מען אן עקזיסטענץ אזוי ווי א שטיין וואס נאר יענער איז באוואוסטזיניגט דערויף.
א מענטש וואס האט גאנצעטע טעאריעס, באזירט נאר אויף זיין לאגיק, וועט זיך זיכער טועה זיין.
טועה זיין? ס'ווענט זיך מיט וואס. ער וועט זיך טועה זיין ווען ס'קומט צו שטיקלעך אינפארמאציע וואס ער האט עס געדארפט משפט'ן דייקא לויט געפיל.
איך בין זיכער אז ר' שרגא'ס ראש השנה'דיגע דאווענען איז נישט קיין קאלטע. ער טראכט נישט א גאנצער צייט פון דער באדייט פון מלכות, פארוואס און וואס וכו', איך גלייב אז ער בעט, 'עכט' 'עכט' דעם באשעפער, אז ער זאל זיך שוין מגלה זיין פאר אונז און פאר די בריאה, מיט א טיפע געפיל. הוי אומר, אז עפעס האט NE מיט געפיל.
Ne קען האבן אן אימפעקט אויפן געפיל. מ'רופט עס "ער גייט מיט זיין געפיל..." אבער ס'איז נישט די געפיל דוקא, ס'איז Ne. קודם כל ר' שרגא האט אויסדרוקליך מער א נטי' צו גיין מיט די 'באדייט' פון אזאך, אזוי ווי ער אליין שרייבט אין זיין ספר אז די וואס האבן דעת הבעלות ווילן מער מקיף זיין בשכלם, בהבנתם. און דערפאר האט ער געלערנט הכשרת אברכים, כדי מער אויפצוארבעטן זיינע אונטערבאוואוסטזיניגע געפילן, און ער האט עס יא געוואלט האבן
באוואוסטזיניג. די וואס האבן געפיל כאפן זיך נישט צו צו דעם ספר. פארשטיי וואס איך מיין. נאר די וואס זייערע געפילן באהאלטן זיך ווען מ'דארף עס, די זענען וואס טרעפן דעם ספר.
ועתה דע, אז Fi מיט'ן האבן געפיל ראש השנה ביים דאווענען
אן עבודה האבן נישט קיין שום שייכות. אינטראווערד געפיל מיט'ן האבן געפילן צום אייבערשטן, צום ראש השנה, ארבעט נישט
אוטאמאטיש. איך מיין אז Fe זענען מער אוטאמאטיש (דהיינו, אן עבודה) געפיליש פאר'ן דאווענען ווי Fi. פארוואס? ווייל Fe גייט אזוי: "נישט קיין חילוק וואסערע שעצונג איך פיל לגבי די זאך, די מחזור פילט יעצט אזוי און אזוי און איך וויל אנטייל נעמען דערין, איך וויל געפעלן פאר'ן אייבערשטן". איך האלט אז Fi קען זיך גוט מוטשען מיט'ן אויפבויען געפילן צום אייבערשטן. א פירער מיינט נישט אוטאמאטיש אז ער האט געפילן צום אייבערשטן.
לאמיר דיר מסביר זיין די מערסטע וואס איך קען. א פירער איז מער שייך אז ער זאל זיין פארהאקט פון די ריכטיגע געפילן. פארוואס? ער איז דאך א שטיק געפיל? די תירוץ איז, אז ער איז א Fi און נישט קיין Fe, און טאקע ווייל ער גייט לויט זיינע געפילן, ער איז א Fi, זענען זיינע געפילן שוין
פארנומען. א פירער דארף זיך אראפזעצן מיט זיך אליין,
און אוועקנעמען די אומריכטיגע געפילן, כדי ער זאל יא קענען פילן. גיי פרעג די INFP וועסטו זעהן אז זיי האבן אסאך געדארפט ארבעטן אוועקצונעמען די אומריכטיגע געפילן וואס שטייט זיי אין וועג! די נעגעטיוויטעט.
לאמיר דיר מער מסביר זיין. דער Fi, ווען ער קומט אין שוהל
אן קיין עבודה, פילט ער אז ס'האט (חלילה) נישט קיין שוויות די גאנצע זאך. "וואס שרייסטו דארט פארן עמוד, קענסט אויפהערן? וואס איז די ווייסע פרוכת דא? וואס פארפירט יעדער..." זיין Fi, פסק'נט אים אפ, אז ס'האט נישט קיין ווערד צו ווערן דערפון איבערגענומען. אז דאס זאל ווערן זיין זאך.
דער Fe, ער קוקט נישט "וויאזוי שפיר איך לגבי דאס דאווענען יעצט?..." ער קוקט נישט דעס. ער קוקט "די דאווענען איז א שטיק געפיל!..." דאס איז ביי אים די דאווענען, און דאס נעמט אים איבער... חוץ אויב ער איז נעגעטיוו צוליב אנדערע שוועריגקייטן פון די אויפוואקסונג יארן. (אדער מ'דארף טאקע תשובה טון...)
די חילוק צווישן א Fe און א Fi איז, אז דער Fi קען זיין קאלט!!! קאלט!!! אייז קאלט. He couldn't care less. פארוואס? ער איז דאך א פירער? ווייל זיין Fi זאגט אים, "דאס האסטו נישט ליב!!!"... און מיט'ן אייגענעם Fi קען מען זיך נישט קריגן. דערפאר איז דא א גאנצע ספר הכשרת אברכים. אבער דער Fe וועט נישט ערשיינען "קאלט". (אזוי מיין איך...) איך רעד נישט ווען איינער איז נישט קיין ערליכער יוד. איך רעד אפילו ווען מ'איז ערליך, און מ'ווייסט אין קאפ וואס ראש השנה מיינט, קען אבער דער Fi עס נישט אננעמען אז ס'האט מיט אים פערזענליך.
דער Fe נעמט זיך אבער נישט אריין אין בילד. ער ווערט איבערגענומען פון ראש השנה. ער ווערט איבערגענומען ווען ער זעהט ווי אלע מענטשן זענען איבערגענומען. און עס פרובירט זיך אים דאס נאכצומאכן. צו אנטייל נעמען. משא"כ דער Fi, אים גייט נישט אן אז יענער דארט בלאזט זיין נאז פון געוויין... אן Fe גייט עס יא אן! א Fe ווערט
איבערגענומען ווען ער זעהט יענער וויינט, א Fi נאכנישט. א Fi קוקט קודם "וואס פיל איך? איך פיל אויך אזוי?..." אנדערש ווי דער ENTP, דער ENTP ווען ער זעהט יענער בלאזט זיין נאז מיט רויטע אויגן, ער טראכט "איז דא אויף וואס צו וויינען יעצט..."? דער Fi קוקט "וואס פיל איך לגבי דעם".
א Fe ווערט פשוט איבערגענומען פון יענעמ'ס געוויין, יא סענס, נישט סענס. ער ווערט איבערגענומען ווען ער דאווענט מיט א גרויסן עולם וואס דאווענען הארציג. ער לעבט מיט. א Fi נישט.
איך ווייס אז ס'דא Fi וואס פלאגן זיך מיט געפילן ווען ס'קומט ראש השנה וכו'. און לויט וויפיל איך ווייס קומט דעס ווייל מ'האט פארפעלט צו מאכן דעם ראש השנה פאר א פערזענליכע ווערדפולע זאך. מיין זאך. וואס איך האב ליב. מיין באשעפער. מיין געלעגנהייט. איך בין נישט פארפאלן! אויב א Fi פילט ביי זיך אז ראש השנה קומט אים ווייזן ווי פארפאלן ער איז, דאן וואונדערט ער זיך פארוואס ער איז פארהאקט. און אוודאי ביסטו פארהאקט. די גאנצע זאך וואס דו הערסט איז ווי נעגעטיוו דו ביסט.
איך בין זיכער אז ר' שרגא'ס ראש השנה'דיגע דאווענען איז נישט קיין קאלטע. ער טראכט נישט א גאנצער צייט פון דער באדייט פון מלכות, פארוואס און וואס וכו', איך גלייב אז ער בעט, 'עכט' 'עכט' דעם באשעפער, אז ער זאל זיך שוין מגלה זיין פאר אונז און פאר די בריאה, מיט א טיפע געפיל. הוי אומר, אז עפעס האט NE מיט געפיל.
ווייסט פארוואס? ווייל זיין נפש איז מגולה פאר אים. ווייל ער האט געהארעוועט דערויף! נישט אזוי ווי דער Fe וואס עס קומט אן נאטורליך. א ENFJ צום ביישפיהל איז א שטיק געפיל! ממש ער צוגייט פון געפיל. ווייל די סליחות האט נישט מיט "וויאזוי איך פיל לגבי די זאך..." ס'האט מיט: "די סליחות איז א שטיק געפיל...". א INTP איז א Fe איז די פערטע. סתם אזוי דרוקט ער אונטער געפיל.
ר' שרגא האט ארויסגעגעבן זיין ספר לימודים לדעת נישט פאר די וואס האבן געפילן... און זיי גיסן טייכן טרערן ראש השנה ביים דאווענען פון זיך אליין... ער האט עס ארויסגעגעבן פאר איינעם וואס וויל האבן געפילן, אדער נפש, אדער מציאותיות, און ער האקט א שטיין. דערפאר האט ער עס ארויסגעגעבן צו וויסן וויאזוי צו עפענען די נפש.
והשם הטוב יעזור.