במקום שאין איש... האט געשריבן:אשמרה לפי מחסום האט געשריבן:במקום שאין איש... האט געשריבן: "ואפסידינהו בידים לא מפסדינן" (כן מבואר בשו"ת שבט הלוי ח"ד סימן א ובפתחי חושן), משא"כ ביי דירות וואס מען פארדינגט, וואס דער קרן פארבלייבט לעולם ועד, ווייל אפילו אויב ער מאכט ווייניגער געלט גייט ער נישט ארויס פון ביזנעס.
ד) און לפי דעת הפתחי חושן אז דער היתר פון הוקר השער איז אויך בלויז ווייל ער וועט נישט קענען בלייבן אין ביזנעס (עיי"ש מראה מקום יבוא בקרוב), איז דאס ווייטער נישט שייך ביי דירות שהקרן קיימת.
אויב וועלען זיי נישט קענען צאלען די מארטגעזש וועט טאקע די קרן בלייבען אבער די שאלה איז ביי וועם
איך האב שוין געשריבן דערוועגן אין א פריערדיגע תגובה, דא האט איר:עס איז אבער וויכטיג צו געדענקען אז נישט אויף יעדן לענדלארד קען מען האבן טענות, די וואס האבן גרויסע מארטגעדזשעס, און מאכן נישט צופיל ריוח סייווי, האבן זיכער אן אנדערן דין. כאטש וואס אויף זיי איז אויך דא אן הלכה'דיגער און מוסר'דיגע גרעניץ וויפיל זיי מעגן בעטן.
אין שולחן ערוך ח"מ סימן רל"א ביי דיני מפקיעי שערים שטייט אז מען מעג "מרויח זיין" א זעקסטל, אויב א לענדלארד פארלאנגט א הויכע פרייז און פארדינט טראצדעם ווייניגער ריוח ווי א זעקסטל פון זיין חודש'ליכן מארטגעדזש און אנדערע חודש"ליכע הוצאות, קען מען נישט האבן קיין טענות, אבער מער דערפון דארף ער שוין פרעגן א שאלה פון אן ערליכן רב (וואס איז סיי ערליך און סיי אז מ'האט זיך גוט נאכגעפרעגט צי ער איז נישט אליין א לענדלארד...) פונקטליך וויפיל מ'מעג בעטן על פי הלכה און ע"פ דרך היושר והמוסר און אידיש הארץ (נישט צו זיין א "נבל ברשות התורה"), אפילו מ'האט הוצאות מיט א מארטגעדזש און מען מאכט נישט "כולו ריוח". ("כולו ריוח" איז א לוקסוס, און מ'קען פיין זיין אין ביזנעס, און נאך זיין באלבאטיש אויך, אן אויסרייסן יענעם. אין שולחן ערוך ח"מ סימן רל"א רעדט מען פון א געשעפטסמאן, און א געשעפטסמאן דארף אויך באצאלן פאר'ן האלסעילער וכו' מיט אנדערע הוצאות, און דאך איז ער הלכה'דיג באגרעניצט וויפיל מער מעג פארדינען,עיי"ש. אגב, עס איז מעגליך אז ביי דירות מעג מען להלכה מרויח זיין מער ווי א זעקסטל, לויט א מאירי אין בבא בתרא וואס איך האט געזען א שטיק צייט צוריק האט בית דין צומאל געלאזט פארדינען אביסל מער, געוואנדן לויט פארשידענע כללים. אבער שטענדיג איז דאס געווען באזירט אויף דער מינימום שבמינימום וואס פעלט זיך אויס צו בלייבן אין ביזנעס, ווייל להלכה טאר מען נישט אויסנוצן חיי נפש פראדוקטן פאר פראפיטן, מען מעג בלויז פארדינען אזויפיל אז ס'זאל זיך לוינען צו בלייבן אין ביזנעס. אבער אלעס איז באגרעניצט, אנדערש ווי ווען מען האנדלט מיט דיאמאנטן וכדומה וואס דאן מעג מען פארדינען וויפיל מען וויל. דעריבער, אפילו מיט א מארגעדזש איז א שאלה וויפיל מ'מעג בעטן, ביי יעדן איז דאס אנדערש, און עס ליגט א חיוב מברר צו זיין ביי אן ערליכן רב הבקי בדינים אלו. בקי מיינט אז ער קען דאס, איך האב פרובירט דורכצוארבעטן די נושא בהלכה און עס איז מורא'דיג קאמפליצירט, די פוסקים רעדן גאר ווייניג, און מ'קען זיך גרינג טועה זיין להתיר את האסור ודו"ק).
יא במקום, דו זעסט מיר אויס צו זיין א היבשער תלמיד חכם, אפשר ווערסטו א רב?... איך וועל בלי נדר דאווענען אין דיין בית מדרש....