עכט נארמאל האט געשריבן:די מנהג איז אז סעודת מצוה ווי למשל פורים/שושן פורים/ברית/ראש חודש/אסרו חג/פסח שני/ל"ג בעומר/יו"ט ווען ס'געפאלט ערש"ק וואשט מען זיך אפי' 10 מינוט פארן זמן (און אפי' נאך די שקיעה למשל שמח"ת) וויבאלד ס'איז א סעודת מצוה איז מען נישט מקפיד
נ. ב. כ'רעדט פון חסידים נישט פון ליטאים
דו ביסט גערעכט, און איך האב נישט קיין ספק צו טון אנדערשט ווי מיינע עלטערן.
אבער איך וויל דאך אויסשמועסן דעם צד ההלכה וויאזוי מ'האט עס אריינגעזעצט.
לכאורה זעהט מיר אויס, פינקט ווי מיר גייען מיט בגדי שבת אום שבת חזון, וואס לויטן שו"ע שטייט מ'זאל נישט גיין,
אבער מ'פארלאזט זיך אויף אן אנדער סימן אין שו"ע אז אבילות בפרהסיא איז אסור שבת, אפי' למעשה ביי שבת חזון פסק'ט דער שו"ע מ'זאל יא גיין בגדי חול.
הגם די ליטאים האבן א גוטע טענה, אבער וויבאלד אונזערע עלטערן האבן זיך אזוי געפירט, און ס'איז יש על מה לסמוך אינעם שו"ע, טוען מיר אזוי.
דא איז וואהרשיינליך אויך די זעלבע (אדער כאטש ענליך...)
ווער זיינע עלטערן האבן זיך געפירט צו פראווען שפעטע סעודות, קען עס געהעריג אריינזעצן אין שו"ע.