דיונים ועיונים בפרשת וישב

[שאינו יודע]

איך האב געהערט פון מיין כתה ט רבי אז עס איז געווען א דין ווענטל צווישן די שמידער מיטן פשתני האט די שמידער מורא געהאט אז עס וועט איינווארפן די וואנט האט מען אים געזאגט אז עס איז אזא שוואכע סחורה וואס מען קען און איין סעקונדע פארברענען במילא האסטו נישט וואס צו זארגן

[פלוני]

וואס טייטש: הנה חלמתי חלום עוד
viewtopic.php?f=4&t=6223&p=631271#p631271

[קיקיון]

האור החיים הקדוש

ועוד טעם יש בדבר, והוא כי יעקב ע''ה דקדק בדבריו בשליחות הלא אחיך רועים בשכם לכה ואשלחך אליהם. הרי גילה דעתו בפי'
כי שליחותו הוא לשכם וכשהלך יוסף ולא מצאם בשכם והלך לחזר אחריהם במקום אחר הרי הוא שליח עצמו כי אביו לא שלחו ללכת
למקום אחר ואין כאן שליחות מצוה אשר על כן היה מה שהיה, ויעקב נתכוון במה שיחד לו המקום שצפה ברוח הקודש כי למקום אחר
יקראנו אסון כאשר קרהו ובדרך שכם לא תמצאהו רעה, ויוסף ע''ה חשב כי מה שאמר לו אביו שכם היה מורה מקום לו ואין
הדברים בדיוק, וה' גילגל גלגולים לעשות אשר זמם לעשות:

וכן תירצו החתם סופר בספרו תורת משה והבית הלוי
אבל רבינו בעל ספר המקנה קידושין ל"ט : דחה תירוץ זה

קרעדיט גליון אשכול יוסף

[פייערמאן]

דער אוהחה"ק איז אביסל א פלא, ווייל אפילו ער איז נישט געווען מצווה פון זיין טאטען צו גיין קיין דותן, האט ער בפשטות מקיים געווען מצות כיבוד אב ואם ווייל דאס איז דאך געווען די רצון פון זיין טאטען, און דאס איז פשוט אז שלוחי מצוה איז לאו דוקא ווען ער איז א שליח, נאר אפילו א איד גייט אליין מקיים זיין א מצוה איז אויך אזוי ווי מען זעהט פון די מקור וואס די גמרא לערנט עס ארויס אין פסחים דף ח:, (חוץ אז מען וועט זאגן אז אפילו ער האט מקיים געווען א מצוה איז ער אבער נישט געווען מחויב און ביי א מצוה קיומית איז נישט דא קיין שלוחי מצוה אינן ניזוקין ראה באור חדש פסחים דף ד. וצ"ע), אפשר קען מען עס פארענטפערן מיט דעם וואס די בעלי תוס' אין מושב זקנים פרעגן וואס איז טאקע פשט ווי אזוי האט אזא חכם ווי יעקב נישט מורא געהאט צו שיקן יוסף צו די ברודער ווען ער האט געוויסט אז זיי האבן אים פיינט שנאת מות, ענטפערן די בעלי תוס' אז וויבאלד יעקב האט געוויסט אז זיי פאשען אין שכם וואס דאס איז א מקום המוכן לפרעניות (און נאך דערצו אז די בני שכם האבן זיי פיינט געהאט) האט יעקב געוויסט אז אויב זיי וועלן דארט בלייבן וועלן זיי זיכער געשעדיגט ווערן, האט ער ענדערשט געשיקט יוסף ווואס איז נאר א ספק צו ניזק ווערן ווי איידער די ברודער זאלן ודאי ניזק ווערן (להלכה אין זה פשוט ואכמ"ל), לפי"ז קומט אויס אז רצון פון יעקב איז נאר געווען אויף שכם וואס דארטן איז פאר די ברודער געווען א ודאי סכנה, משא"כ אויף דותן ווי זיי זענען נישט געווען אין קיין סכנה וואלט יעקב נישט געוואלט אז יוסף זאל אהין גיין ווייל ער איז דאך אין א סכנה פון די ברודער, ולפי"ז איז אויך פארענפערט דעם המקנה'ס קושיא.

אן אינטרעסאנטע זאך האב איך לעצטענס געזעהן בשם שו"ת משיב טעם (ר' יחזקאל בנעט) סי' ס"ג אז ער וויל זאגן אז שלוחי מצוה אינן ניזוקין איז נאר לאחר מתן תורה ווייל די זכות התורה איז מגין, און אויך וויל דעמאלטס הייסט עס א שליחות מאת ה' (לכאורה צו פארענטפערן די לשון 'שלוחי' מצוה) לפי"ז איז די קושיא פון אוהחה"ק פארענטפערט.

[הבעש''ט]

הזמן מעורר הקריאה..

[איתמר]

אולי וואלט געווען אן עצה טובה צו מאכן א כלליות'דיגע אשכול 'דיונים ועיונים 'על הפרשה' און נישט יעדע וואך עקסטער, אזוי וועט עס זיין מער אקטיוו