כאניש וואס צו טון האט געשריבן:בני יששכר, און דעם רבי'ן ר' הערש (אלי)מלך'ס ספרים בכלל, א כרכא דכולא ביה! קודם דער דרך פיקודיך, א ספר וואס אין די הקדמה שטייט די יסוד פון אלע יסודות! איבער וויאזוי א יוד דארף צוגיין צו יעדע זאך, וואס מיינט טון א מצווה, און וואס מיינט ח"ו פארקערט, כ'רעד שוין נישט פון די מצוות אליינס וואס איז מתוקים מדבש ונופת צופים, און קלאר און שעהן, יעדע מצווה די כוונה דערפון און די רמזים דערפון, אללעס! (חבל אז ס'נישט דא אויף אלע מצוות)
און בני יששכר, ער נעמט ארום אזאך פון אלע צדדים און קומט דערנאך צו צו אלעם אלעס אויף איין שפיץ! (ווער ס'לערנט אמאל דעם ספר פארשטייט וואס איך מיין) און איז מסבר בטוב טעם יעדע נושא מיט א פינקטליכקייט, אזש א יו"ט אדער אפי' סתם א דאווענען א לערנען נאכן לערנען בני יששכר, איז מעין עולם הבא ממש!
כ׳האב שוין לאנג זיך געוואלט איינהאנדלן אט דעם ספר כדי גוט צופארשטיין די פארשידענע חשבונות וואס דער סדר הדורות האט, ווי לאנג בית שני איז געשטאנען. אבער לעצטנס האב איך באשלאסן אז כ׳וויל אדורך טוען דעם תרגום השבעים, מה טיבו און ווי פארלעסליך ס׳איז. כ׳האב מיר פארלאזט אויפ׳ן בעל סדר הדורות, און נאך גדולי ישראל. אויב אימיצער וויל עס כ׳האב עס געדרוקט דורך לולו.
לאמיר שרייבען ללמד ע״מ ללמוד, כאב שוין צאמגעלערענט א וועלט און די יונגערע יארען בנגלה ובנסתר פון חב״ד,ברסלב, אשלג קבלה,ספרי רמח״ל, ספרי מהר״ל, דברי חיים עה״ת, עקידת יצחק, ספר העיקרים, ספרי רש״ר הירש.
כהיום וואס איך ארבעט שוין און כאב שוין פארלוירען מיין וויזשען אז איך וועל אויפוואקסען די גדול הדור אדער חכם הדור, א ידען הייס איך שוין א גרויסער
נו פרוביר איך צולערנען זאכען וואס רעדן צו מיין זעעל און העלפען מיר וועלען זיין אן ערליכע יוד.
בראש וראשון נועם אלימלך די בלעטער ברענען און אז די אויבערשטער העלפט און מקען זיך מדבק זיין און שפירען א דביקות און דעם ספר איז אין כדוגמתו די ספר איז מעורר אויף תשובה, אבער די מעסידזש איז קיינמאל נישט שטרענג, די האסט אייביג אן אחיזה און א תקווה. תשובה, ביטול הרגשת עצמו,מידות טובות, קדושה דאס ברענט אדורך די גאנצע ספר, סאיז דא א ספעציעלע הרגשה אז ר׳ ר׳ מיילעך רעדט צו יעדע יוד, סאיז דא אסאך אומקלארערע זאצען וואס איז משתמעי לכמה אנפין און מקען כמעט שפירען ווי די רי מיילעך רעדט און באלייכט די נשמה. כידוע האט די קאלאשיצע רב געהייסען נאכקוקען איינעם אויב ער איז נישט קאליע געווארען, און איינע פון די וועגען נאכצוקוקען איז געווען ווי שטארק ער איז דבוק און נו״א. מקען היינט באקומען די דפוס ראשון סהאט א ספעציעלע טעם.
חק לישראל, די חק יעדע טאג געט א שלימות פאר די נשמה מלערענט ,תורה,נביאים,כתובים, משניות ,גמרא, זוהר,הלכה. די מיזוג פון די לערענען געט א שלימות פאר די קאפ, ווי אוכט איז עס א הייליגע לערנען,סאיז נישט אזוי ווייט צו ענדיגען א מסכתא, בחינה וכדומה סאיז לערנען צו געבן צועסן פאר די נשמה.
משניות סייעתא דשמיא, ר׳ שמעיה האט דעלעווירט א מעסטער פיס פאר אזעלכע וואס ווילען לערנען א נייע מקצוע און די תורה, קדשים, מקוואות, זרעים אויב וויל מען באקומען א הרגשה און א ״פילע ידיעה״ און א געוויסע מקצוע איז סייעתא דשמיא די זאך איך לערען נישט קיין מסכתא גמרא פאר איך אדער אדורך די משניות מיט ר׳ שמעיה הלוואי וואלט איך געהאט געלערענט גאנץ ״שדה סדרי משנה״ מיט סייעתא דשמיא פאר איך האב אנגעפאנגען לערנען. אונז זענען צו געוואונט און די היינטיגע דור צו פארשטיין זאכען גרונטליך, קומענדיג פון דף היומי און בקיאות לערנען איז א גרויסע חלק פון די תורה צומישט און קאפ, סייעתא דשמיא איז א ענטפער קענסט נעמען וואספארא מסכתא די ווילסט און באקומען א שטארקע קלארקייט און דיע מקצוע. נאכדערצו אויב סאיז עפעס וואס מהאט נאכנישט געדעכעט א שטייגער ווי קדשים, עירובין, נזיר, פאר איינער וואס וויל קענען און פילען גרונטליך וואס ער לערנט איז עס א נחמה ממש. (איך קען נישט די מחבר, איך האב עם קיינמאל נישט געזעען אדער געהערט,)
חורב רש״ר הירש ספר חורב פון ר׳ שמשון איז א מוראדיגע ספר פאר איינער וואס שפירט אז זיין יודישקייט הינקעט, ער שפירט ווי זיינע מצוות און דאווענען זענען מלומדה, און ער שפירט נישט אז יודישקייט רעדט צו זיין ״קאממאן סענס״ סאיז דא אזאנע וואס זייער יודישקייט קומט דירעקט פון התעוררות פון די נשמה, מוויל שפירען א קרבת אלקים און מוויל זיין דבוק, סאיז אבער דא אזאנע (אדער אזאנע מינוטען) וואס זענען נישט אזוי געפילעש און נישט אזוי מקושר מיט זייער רצון הפנימי ר׳ שמשון געט א פאזיטיווע און קראנקע יודישקייט, זיינע ספרים רעדן פון די קשר פון יציר און די נוצר, וואס ערווארט די בורא פון דיר, וואס מיינט דאווענען, דאנקען, וואו אוכט לערנט ער אפ מצוות התורה מיט א קוועטש, וואס פארא סארט מענטשען וויל די באשעפער אונז זאלען זיין,וויאזוי קענען אונז מקיים זיי ואהבת לריעך, לא תיטור, זיינע ספרים זענען די יסוד פון די ערליכקייט און איבערגעגעבנקייט וואס מזעעט בא געוויסע מאדערן ארטאדאקס יעקעס, זייער שטארקייט און מסי״נ פאר קיום התורה והמצוות. אויב איינער שפירט אז חסידישע ספרים זענען צו הויעך און רעדען נישט צו עם, איז חורב א געוואלדיגע אפשעין.
לייקוס האט געשריבן:לאמיר שרייבען ללמד ע״מ ללמוד, כאב שוין צאמגעלערענט א וועלט און די יונגערע יארען בנגלה ובנסתר פון חב״ד,ברסלב, אשלג קבלה,ספרי רמח״ל, ספרי מהר״ל, דברי חיים עה״ת, עקידת יצחק, ספר העיקרים, ספרי רש״ר הירש.
כהיום וואס איך ארבעט שוין און כאב שוין פארלוירען מיין וויזשען אז איך וועל אויפוואקסען די גדול הדור אדער חכם הדור, א ידען הייס איך שוין א גרויסער
נו פרוביר איך צולערנען זאכען וואס רעדן צו מיין זעעל און העלפען מיר וועלען זיין אן ערליכע יוד.
בראש וראשון נועם אלימלך די בלעטער ברענען און אז די אויבערשטער העלפט און מקען זיך מדבק זיין און שפירען א דביקות און דעם ספר איז אין כדוגמתו די ספר איז מעורר אויף תשובה, אבער די מעסידזש איז קיינמאל נישט שטרענג, די האסט אייביג אן אחיזה און א תקווה. תשובה, ביטול הרגשת עצמו,מידות טובות, קדושה דאס ברענט אדורך די גאנצע ספר, סאיז דא א ספעציעלע הרגשה אז ר׳ ר׳ מיילעך רעדט צו יעדע יוד, סאיז דא אסאך אומקלארערע זאצען וואס איז משתמעי לכמה אנפין און מקען כמעט שפירען ווי די רי מיילעך רעדט און באלייכט די נשמה. כידוע האט די קאלאשיצע רב געהייסען נאכקוקען איינעם אויב ער איז נישט קאליע געווארען, און איינע פון די וועגען נאכצוקוקען איז געווען ווי שטארק ער איז דבוק און נו״א. מקען היינט באקומען די דפוס ראשון סהאט א ספעציעלע טעם.
חק לישראל, די חק יעדע טאג געט א שלימות פאר די נשמה מלערענט ,תורה,נביאים,כתובים, משניות ,גמרא, זוהר,הלכה. די מיזוג פון די לערענען געט א שלימות פאר די קאפ, ווי אוכט איז עס א הייליגע לערנען,סאיז נישט אזוי ווייט צו ענדיגען א מסכתא, בחינה וכדומה סאיז לערנען צו געבן צועסן פאר די נשמה.
משניות סייעתא דשמיא, ר׳ שמעיה האט דעלעווירט א מעסטער פיס פאר אזעלכע וואס ווילען לערנען א נייע מקצוע און די תורה, קדשים, מקוואות, זרעים אויב וויל מען באקומען א הרגשה און א ״פילע ידיעה״ און א געוויסע מקצוע איז סייעתא דשמיא די זאך איך לערען נישט קיין מסכתא גמרא פאר איך אדער אדורך די משניות מיט ר׳ שמעיה הלוואי וואלט איך געהאט געלערענט גאנץ ״שדה סדרי משנה״ מיט סייעתא דשמיא פאר איך האב אנגעפאנגען לערנען. אונז זענען צו געוואונט און די היינטיגע דור צו פארשטיין זאכען גרונטליך, קומענדיג פון דף היומי און בקיאות לערנען איז א גרויסע חלק פון די תורה צומישט און קאפ, סייעתא דשמיא איז א ענטפער קענסט נעמען וואספארא מסכתא די ווילסט און באקומען א שטארקע קלארקייט און דיע מקצוע. נאכדערצו אויב סאיז עפעס וואס מהאט נאכנישט געדעכעט א שטייגער ווי קדשים, עירובין, נזיר, פאר איינער וואס וויל קענען און פילען גרונטליך וואס ער לערנט איז עס א נחמה ממש. (איך קען נישט די מחבר, איך האב עם קיינמאל נישט געזעען אדער געהערט,)
חורב רש״ר הירש ספר חורב פון ר׳ שמשון איז א מוראדיגע ספר פאר איינער וואס שפירט אז זיין יודישקייט הינקעט, ער שפירט ווי זיינע מצוות און דאווענען זענען מלומדה, און ער שפירט נישט אז יודישקייט רעדט צו זיין ״קאממאן סענס״ סאיז דא אזאנע וואס זייער יודישקייט קומט דירעקט פון התעוררות פון די נשמה, מוויל שפירען א קרבת אלקים און מוויל זיין דבוק, סאיז אבער דא אזאנע (אדער אזאנע מינוטען) וואס זענען נישט אזוי געפילעש און נישט אזוי מקושר מיט זייער רצון הפנימי ר׳ שמשון געט א פאזיטיווע און קראנקע יודישקייט, זיינע ספרים רעדן פון די קשר פון יציר און די נוצר, וואס ערווארט די בורא פון דיר, וואס מיינט דאווענען, דאנקען, וואו אוכט לערנט ער אפ מצוות התורה מיט א קוועטש, וואס פארא סארט מענטשען וויל די באשעפער אונז זאלען זיין,וויאזוי קענען אונז מקיים זיי ואהבת לריעך, לא תיטור, זיינע ספרים זענען די יסוד פון די ערליכקייט און איבערגעגעבנקייט וואס מזעעט בא געוויסע מאדערן ארטאדאקס יעקעס, זייער שטארקייט און מסי״נ פאר קיום התורה והמצוות. אויב איינער שפירט אז חסידישע ספרים זענען צו הויעך און רעדען נישט צו עם, איז חורב א געוואלדיגע אפשעין.
חתם סופר (5 בענדער) א תענוג רוחני וואס איז שווער צו טרעפען בדומה לו. יאהרן וואס כהאב געבלעטער אין דעים ביז כהאב אנדערקענט אז צו שפירן א טעם און חת"ס דארף מען עס לערנען בפועל ממש. ווי א גמרא ממש. זינט דעמאלטס טרעף איך ממש פנינים ומרגליות, ווערטער וואס ביילייכטען די הארץ. טעמו וראו כי טוב.