אויפן טויטן בעט!!!
די אחראים: יאנאש,אחראי,געלעגער
- ניין און יא
- שר האלף
- תגובות: 1305
- זיך איינגעשריבן אום: פרייטאג דעצעמבער 06, 2019 10:05 am
אויפן טויטן בעט!!!
בס"ד
ער ליגט אין טויטן בעט, די קינדער ארום אים, שוין פארזאמלט א מנין, די דאקטוירים האבן שוין אויפגעגבן, מ'ווארט אויף די לעצטע מינוט, די קינדער מיט פארוויינטע אויגן, זיין ווייב פארגייט אין א יאמערליכע געוויין, מ'זאגט שוין מיט אים ווידי די סוף איז שוין פאר זיינע אויגן.
זיין קאפ איז נאך אבער אינגאנצן דא, אין ער ווייסט אז די שפיל איז געענדיגט, ער ווינדערט זיך צו דאס איז די געפיל וואס יעדער פילט פארן זיך געזעגענען פון די וועלט, און זיינע מחשבות נעמען זיך לויפן אין א אומגעווענליכע שנעלקייט.
די לעבן גייט אים פאר זיינע אויגן, ער זעהט אלע זיינע טעג, ער דעמאנט זיך צוריק זאכן פון זיבציג יאר צוריק, ווען ער איז נאך געווען א אכצן יעריגע בחור'ל, זיין לעבן איז געווען די תורה, ער האט געלעבט בין כותלי ישבה, זיין תאווה איז געווען; א גוטן דאווענען, און זיין גרעסטע הנאה איז געווען א שיינע בליץ אין א תוספות, ער דערמאנט זיך ווייטער ווען ער איז בשעה טובה א חתן געווארן מיט זיין לעבנס-לענגעליכן באגלייטער, ער דערמאנט זיך פון די געהויבענע מחשבות וואס ער האט געהאט, אויפצושטעלן א שטוב פון כל כולו תורה, ער דערמאנט זיך זיין פרייליכע חתונה און די גליקליכע שנה ראשונה וואס איז נישט געווען קיין גליקליכער פון אים אין די וועלט, ער איז געזיצן אין כולל אין געהארעוועט וואו א בחור און געהאט די ישוב הדעת פון א יונגערמאן, אוי איז דאס געווען גוטע צייטן.
ער דערמאנט זיך, נאך פיר יארן לערנען פלייסיג און נאך זיין דריטע קינד, האט ער געזעהן אז ער קען מער נישט ציען אין כולל, ער האט א משפחה אויסצוהאלטן, ער דערמאנט זיך ווי שווער עס אים געווען צו פארמאכן די גמרא און גיין זוכן צי לייגן ברויט אין שטוב, אבער נאך א שטיק צייט האט אים זיין שוואגער אריינגענומען און די ביזנעס, ער דערמאנט זיך ווי שווער סאיז אים געווען קודם מיט די פארגרעבטע לופט פון די גאס, ער דערמאנט זיך וואו פון אנפאנג האט ער נאך אנגעהאלטן א שטרענגע קביעת עיתים בתורה, און ער האט געפירט א תורה'דיגע שטוב אפילו אלס ארבייטער.
טרערן רינען אים אויף די באקן ווען ער דערמאנט זיך די גרויסע דיעל וואס ער האט געברענג צום געשעפט וואס האט געטאפלט די גרויס פון די ביזנעס, ער דערמאנט זיך די גוטע געפילן מיט וואס ער איז איינגעשלאפן יענע נאכט, מיט א געפיל פון הצלחה, א געפיל פון דעגרייכונג. ער דערמאנט זיך ווי נאך דעם גרויסען דיל האט אים זיין שוואגער אריינגענומען אלס שיתוף און ער האט זיך אינגאנצן אריינגעווארפען ראשו ורובו און די ביזנעס, ער דערמאנט זיך די צענדליגער שעות וואס ער פלעגט פעלן פון דערהיים זייענדיג פארנומען איבער'ן קאפ מיט די הצלחה פונעם געשעפט, די קינדער פלעגן אים נישט זעהן משבת לשבת, און אפילו אין שבת איז ער אריינגעפאלן וואו א גוי, ער דערמאנט זיך ווי נאך א קורצע צייט אזוי האט זיך וואו פון זיך אליינס מבטל געווען זיינע שיעורים קבועים, ער דערמאנט זיך ווי עס פלעגן דורכגיין זיינע וואכן אן עפענען א יודישע ספר,
ער דערמאנט זיך ווען זיין שוואגער האט אים צוגרעדט צו קויפן זיין ערשטע סמארטפוין לצורך פרנסה, ער דערמאנט זיך די פארשוכר'רטע געפיל ווען ער האט עס געהאט די ערשטע מאל, ער דערמאנט זיך וואו פון אנפאנג איז עס טאקע געווען אויסשליסלעך לצורך פרנסה, אין געדענקט אויך וואו נאך א קורצע צייט האט עס אים אינגאנצן איבערגענומען ער געדענקט וואו אנפאנג האט ער געפילט אזוי נידריג און נישט אין פלאץ, און וואו נאכדעם האט ער זיך געפילט ווי א פיש אין וואסער דערינען. ער פילט וואו ער קען נאך קוים טראכטן און ער דערמאנט זיך וואו אדיקטעט ער איז געווען, וואו ווייניג צייט זיין ווייבעלע און עופות'לעך האבן באקומען פון אים ווייל טאטי איז אויפ'ן פאון, ער דערמאנט זיך די קעלט וואס האט אים דורכ'געדרינגען די ביינער ביים דאווענען נאכ'ן פארברענגען א האלבע נאכט אויפ'ן פאון, ער דערמאנט זיך וואו זיינע ימים טובים און שבתים האבן פארלוירן זייער גאנצע טעם ביי אים, וואו ער האט פארלוירן די אינערליכע פייער, ער דערמאנט זיך מיט א שטיקל נחמה וואו נאך א שטיק צייט איז עס געווען אזוי שלעכט אז זיין וויייב האט אים גאצווינגען ארויפצולייגן א פילטער ער דערמאנט זיך מיט אביסל א רואיגער געמוט וואו ס'איז טאקע אביסל בעסער געווארן און ער האט זיך אביסל אויפגעוועקט אבער ער געדענקט אויך וואו אפילו נאכדעם איז ער נאך אלס געווען צוגעבינדן דערצו וואו מיט אייזערנע שטריקן
ער פילט וואו ער פארלאזט שוין ממש די וועלט.... ווען ער דערמאנט זיך די גרויס געלט וואס ער האט געמאכט, ער איז געווארן אן ערנסטע נגיד, ער דערמאנט זיך ווען ער האט געמופט צו זיין נייע הויז, די פרעכטיגע ריזיגע; וואס האט געשמ'ט אין די שטאט, ער דערמאנט זיך זיינע פרייד'יגע געפילן אין די מופינג טאג, די געפיל וואו איך האב די גאנצע וועלט, די געפיל פון 'איך בין מסודר און לעבן', די געפיל פון הצלחה. ער דערמאנט זיך די וויקאציעס וואס ער פלעגט אפט נעמען צו אלע עקן פון די וועלט, די געשמאק וואס ער האט געהאט דעראינען, ער דערמאנט זיך זיין בליק אויפן לעבן פון דאן אז ער ביים ציל. ער איז מסודר מיט געלט, גוטע קינדער. ער דערמאנט זיך די שיינע שמחות וואס ער פלעגט מאכן, די קינדערישע געפיל פון זיך אויפרייסן וואס ער האט געהאט. ער דערמאנט זיך די געפיל פון א טאטע וואס גיבט אלעס פאר זיין קינד, מיט די פילע מתנות וואס זיינע קינדער האבן געטוהן געניסן. ער דערמאנט זיך פון די אפטע שולד געפילן אז ער גיבט נישט גענוג צייט פאר זיינע קינדער, וואס ער האט געטוהן פארדעקן מיט געלט. ער דערמאנט זיך פון די שיינע קאר וואס ער פלעגט דרייוו'ן וואס פלעגט אויסשטעכן די אויגן. ער געדענקט גוט זיין השקפה פון דאן אז מ'דארף זיין ריאליסטיש און לעבן אויף די וועלט און נישט פליען אין די וואלקענעס. און וואו ער האט געפילט וואו ער ממש לעבט אין די ריכטגע וועג וואס ער האט זיך זעלבסט אויסגעשטעלט.
די נומער אויפן מאנוטער הייבט אן צו פאלן, און ער פילט וואו ער פארלירט די אטעם, ער פילט וואו ער האט נאך געציילטע מינוט און ער ברעכט אויס אין א ביטערליכע געוויין, א גאנצע לעבן געלייגט און דער'ערד ''איך פיל שוין נישט קיין טעם און גארנישט גשמי", די גאנצע פארמעגן בלייבט דא איבער, די הויז בלייבט מחובר לקרקע, וואס אויפגעטון מיט'ן גאנצע לעבן. ער קוקט שוין, די מלאך המוות אין פנים און כאפט אז די גאנצע וועלט איז געווען א שפיל, וואס האט אויסגעפעלט אזויפיל געלט? צי וואלט נישט גוט געווען א פשוטע ארבייטער און איבערבלייבן מיט צייט צי אינוועסטירן אין די קומעדיגע וועלט? ווער דארף די רייכטום ווען די פרייז דערפאר איז א לעבן?? ווער דארף א רייכטום ווען די פרייז דערפאר איז די קינדער?? די גוף שאקלט וואו אין פיבער, צו איז עס פערטיג, פארשפילט די געים? אן קיין וועג צוריק?? פארוואס?? פארוואס ?? וואו איז געווען די שכל?? צו האט דען געפעלט די ידיעה אז צום סוף שטארבט מען?? פארוואס זיך געלאזט פארפירן פון די עושר המדומה פארוואס??? וואס האט מען פון אלע הנאות גשמיות ווען סאיז נאר זמני ?? וואס בלייבט איבער פאר די יעצטיגע מינוט???
יעדער איינער ווייסט אז איין טאג גייט מען האלטן ביים סוף פון די לעבן אויף די וועלט און זיך גרייטן צו א אריבערגאנג צו א נייע לעבן אין אנדערע וועלט, און יעדער ווייסט אז אין יענע מינוט'ן אנערקענט מען די אמת פון די בריאה, די אמת פאר וואס מען איז דא. פארוואס זאל מען ווארטן ביז מען קען שוין נישט מתקן זיין? לאמיר אנהייבן פון יעצט....
ואם לאו יזכיר לו יום המיתה
א דאנק פאר א גרויסע עם הארץ פארן מגיה זיין
ער ליגט אין טויטן בעט, די קינדער ארום אים, שוין פארזאמלט א מנין, די דאקטוירים האבן שוין אויפגעגבן, מ'ווארט אויף די לעצטע מינוט, די קינדער מיט פארוויינטע אויגן, זיין ווייב פארגייט אין א יאמערליכע געוויין, מ'זאגט שוין מיט אים ווידי די סוף איז שוין פאר זיינע אויגן.
זיין קאפ איז נאך אבער אינגאנצן דא, אין ער ווייסט אז די שפיל איז געענדיגט, ער ווינדערט זיך צו דאס איז די געפיל וואס יעדער פילט פארן זיך געזעגענען פון די וועלט, און זיינע מחשבות נעמען זיך לויפן אין א אומגעווענליכע שנעלקייט.
די לעבן גייט אים פאר זיינע אויגן, ער זעהט אלע זיינע טעג, ער דעמאנט זיך צוריק זאכן פון זיבציג יאר צוריק, ווען ער איז נאך געווען א אכצן יעריגע בחור'ל, זיין לעבן איז געווען די תורה, ער האט געלעבט בין כותלי ישבה, זיין תאווה איז געווען; א גוטן דאווענען, און זיין גרעסטע הנאה איז געווען א שיינע בליץ אין א תוספות, ער דערמאנט זיך ווייטער ווען ער איז בשעה טובה א חתן געווארן מיט זיין לעבנס-לענגעליכן באגלייטער, ער דערמאנט זיך פון די געהויבענע מחשבות וואס ער האט געהאט, אויפצושטעלן א שטוב פון כל כולו תורה, ער דערמאנט זיך זיין פרייליכע חתונה און די גליקליכע שנה ראשונה וואס איז נישט געווען קיין גליקליכער פון אים אין די וועלט, ער איז געזיצן אין כולל אין געהארעוועט וואו א בחור און געהאט די ישוב הדעת פון א יונגערמאן, אוי איז דאס געווען גוטע צייטן.
ער דערמאנט זיך, נאך פיר יארן לערנען פלייסיג און נאך זיין דריטע קינד, האט ער געזעהן אז ער קען מער נישט ציען אין כולל, ער האט א משפחה אויסצוהאלטן, ער דערמאנט זיך ווי שווער עס אים געווען צו פארמאכן די גמרא און גיין זוכן צי לייגן ברויט אין שטוב, אבער נאך א שטיק צייט האט אים זיין שוואגער אריינגענומען און די ביזנעס, ער דערמאנט זיך ווי שווער סאיז אים געווען קודם מיט די פארגרעבטע לופט פון די גאס, ער דערמאנט זיך וואו פון אנפאנג האט ער נאך אנגעהאלטן א שטרענגע קביעת עיתים בתורה, און ער האט געפירט א תורה'דיגע שטוב אפילו אלס ארבייטער.
טרערן רינען אים אויף די באקן ווען ער דערמאנט זיך די גרויסע דיעל וואס ער האט געברענג צום געשעפט וואס האט געטאפלט די גרויס פון די ביזנעס, ער דערמאנט זיך די גוטע געפילן מיט וואס ער איז איינגעשלאפן יענע נאכט, מיט א געפיל פון הצלחה, א געפיל פון דעגרייכונג. ער דערמאנט זיך ווי נאך דעם גרויסען דיל האט אים זיין שוואגער אריינגענומען אלס שיתוף און ער האט זיך אינגאנצן אריינגעווארפען ראשו ורובו און די ביזנעס, ער דערמאנט זיך די צענדליגער שעות וואס ער פלעגט פעלן פון דערהיים זייענדיג פארנומען איבער'ן קאפ מיט די הצלחה פונעם געשעפט, די קינדער פלעגן אים נישט זעהן משבת לשבת, און אפילו אין שבת איז ער אריינגעפאלן וואו א גוי, ער דערמאנט זיך ווי נאך א קורצע צייט אזוי האט זיך וואו פון זיך אליינס מבטל געווען זיינע שיעורים קבועים, ער דערמאנט זיך ווי עס פלעגן דורכגיין זיינע וואכן אן עפענען א יודישע ספר,
ער דערמאנט זיך ווען זיין שוואגער האט אים צוגרעדט צו קויפן זיין ערשטע סמארטפוין לצורך פרנסה, ער דערמאנט זיך די פארשוכר'רטע געפיל ווען ער האט עס געהאט די ערשטע מאל, ער דערמאנט זיך וואו פון אנפאנג איז עס טאקע געווען אויסשליסלעך לצורך פרנסה, אין געדענקט אויך וואו נאך א קורצע צייט האט עס אים אינגאנצן איבערגענומען ער געדענקט וואו אנפאנג האט ער געפילט אזוי נידריג און נישט אין פלאץ, און וואו נאכדעם האט ער זיך געפילט ווי א פיש אין וואסער דערינען. ער פילט וואו ער קען נאך קוים טראכטן און ער דערמאנט זיך וואו אדיקטעט ער איז געווען, וואו ווייניג צייט זיין ווייבעלע און עופות'לעך האבן באקומען פון אים ווייל טאטי איז אויפ'ן פאון, ער דערמאנט זיך די קעלט וואס האט אים דורכ'געדרינגען די ביינער ביים דאווענען נאכ'ן פארברענגען א האלבע נאכט אויפ'ן פאון, ער דערמאנט זיך וואו זיינע ימים טובים און שבתים האבן פארלוירן זייער גאנצע טעם ביי אים, וואו ער האט פארלוירן די אינערליכע פייער, ער דערמאנט זיך מיט א שטיקל נחמה וואו נאך א שטיק צייט איז עס געווען אזוי שלעכט אז זיין וויייב האט אים גאצווינגען ארויפצולייגן א פילטער ער דערמאנט זיך מיט אביסל א רואיגער געמוט וואו ס'איז טאקע אביסל בעסער געווארן און ער האט זיך אביסל אויפגעוועקט אבער ער געדענקט אויך וואו אפילו נאכדעם איז ער נאך אלס געווען צוגעבינדן דערצו וואו מיט אייזערנע שטריקן
ער פילט וואו ער פארלאזט שוין ממש די וועלט.... ווען ער דערמאנט זיך די גרויס געלט וואס ער האט געמאכט, ער איז געווארן אן ערנסטע נגיד, ער דערמאנט זיך ווען ער האט געמופט צו זיין נייע הויז, די פרעכטיגע ריזיגע; וואס האט געשמ'ט אין די שטאט, ער דערמאנט זיך זיינע פרייד'יגע געפילן אין די מופינג טאג, די געפיל וואו איך האב די גאנצע וועלט, די געפיל פון 'איך בין מסודר און לעבן', די געפיל פון הצלחה. ער דערמאנט זיך די וויקאציעס וואס ער פלעגט אפט נעמען צו אלע עקן פון די וועלט, די געשמאק וואס ער האט געהאט דעראינען, ער דערמאנט זיך זיין בליק אויפן לעבן פון דאן אז ער ביים ציל. ער איז מסודר מיט געלט, גוטע קינדער. ער דערמאנט זיך די שיינע שמחות וואס ער פלעגט מאכן, די קינדערישע געפיל פון זיך אויפרייסן וואס ער האט געהאט. ער דערמאנט זיך די געפיל פון א טאטע וואס גיבט אלעס פאר זיין קינד, מיט די פילע מתנות וואס זיינע קינדער האבן געטוהן געניסן. ער דערמאנט זיך פון די אפטע שולד געפילן אז ער גיבט נישט גענוג צייט פאר זיינע קינדער, וואס ער האט געטוהן פארדעקן מיט געלט. ער דערמאנט זיך פון די שיינע קאר וואס ער פלעגט דרייוו'ן וואס פלעגט אויסשטעכן די אויגן. ער געדענקט גוט זיין השקפה פון דאן אז מ'דארף זיין ריאליסטיש און לעבן אויף די וועלט און נישט פליען אין די וואלקענעס. און וואו ער האט געפילט וואו ער ממש לעבט אין די ריכטגע וועג וואס ער האט זיך זעלבסט אויסגעשטעלט.
די נומער אויפן מאנוטער הייבט אן צו פאלן, און ער פילט וואו ער פארלירט די אטעם, ער פילט וואו ער האט נאך געציילטע מינוט און ער ברעכט אויס אין א ביטערליכע געוויין, א גאנצע לעבן געלייגט און דער'ערד ''איך פיל שוין נישט קיין טעם און גארנישט גשמי", די גאנצע פארמעגן בלייבט דא איבער, די הויז בלייבט מחובר לקרקע, וואס אויפגעטון מיט'ן גאנצע לעבן. ער קוקט שוין, די מלאך המוות אין פנים און כאפט אז די גאנצע וועלט איז געווען א שפיל, וואס האט אויסגעפעלט אזויפיל געלט? צי וואלט נישט גוט געווען א פשוטע ארבייטער און איבערבלייבן מיט צייט צי אינוועסטירן אין די קומעדיגע וועלט? ווער דארף די רייכטום ווען די פרייז דערפאר איז א לעבן?? ווער דארף א רייכטום ווען די פרייז דערפאר איז די קינדער?? די גוף שאקלט וואו אין פיבער, צו איז עס פערטיג, פארשפילט די געים? אן קיין וועג צוריק?? פארוואס?? פארוואס ?? וואו איז געווען די שכל?? צו האט דען געפעלט די ידיעה אז צום סוף שטארבט מען?? פארוואס זיך געלאזט פארפירן פון די עושר המדומה פארוואס??? וואס האט מען פון אלע הנאות גשמיות ווען סאיז נאר זמני ?? וואס בלייבט איבער פאר די יעצטיגע מינוט???
יעדער איינער ווייסט אז איין טאג גייט מען האלטן ביים סוף פון די לעבן אויף די וועלט און זיך גרייטן צו א אריבערגאנג צו א נייע לעבן אין אנדערע וועלט, און יעדער ווייסט אז אין יענע מינוט'ן אנערקענט מען די אמת פון די בריאה, די אמת פאר וואס מען איז דא. פארוואס זאל מען ווארטן ביז מען קען שוין נישט מתקן זיין? לאמיר אנהייבן פון יעצט....
ואם לאו יזכיר לו יום המיתה
א דאנק פאר א גרויסע עם הארץ פארן מגיה זיין
אקבל הערות והארות בשמחה והכרת הטוב אי"ה
-------
מפתח ארטיקלען ----- מפתח פאעזיע
-------
ווער עס וויל באקומען ווייטער ארטיקלען פון מיין קליינקייט אדער וויל מיר קאנטעקטן זאל מיר שרייבן צו מיין אימעיל
מיט פיל דאנק
------
[email protected]
-------
מפתח ארטיקלען ----- מפתח פאעזיע
-------
ווער עס וויל באקומען ווייטער ארטיקלען פון מיין קליינקייט אדער וויל מיר קאנטעקטן זאל מיר שרייבן צו מיין אימעיל
מיט פיל דאנק
------
[email protected]
- גרויסע עם הארץ
- שר עשרת אלפים
- תגובות: 14568
- זיך איינגעשריבן אום: דינסטאג יולי 24, 2018 9:17 pm
Re: אויפן טויטן בעט!!!
בלאשינג,
געקומען טרערן ביים ליינען/מגיה זיין.
ואני אנה אני בא??
יא, גוט מעורר אויפ'ן יום המיתה.
ייש"כ פאר'ן מיר געבן א טייל אין די פראעקט.
געקומען טרערן ביים ליינען/מגיה זיין.
ואני אנה אני בא??
יא, גוט מעורר אויפ'ן יום המיתה.
ייש"כ פאר'ן מיר געבן א טייל אין די פראעקט.
- פופציגער
- שר תשעת אלפים
- תגובות: 9902
- זיך איינגעשריבן אום: מיטוואך יוני 10, 2020 4:07 pm
- לאקאציע: זונטאג - ניו יארק, אייוועלט.קאם
Re: אויפן טויטן בעט!!!
גוט אראפגשריבן! שטארקע רייד!
באנומען ביז די טיפענישן,
לאמיר גיין טון עפעס תכלית!
באנומען ביז די טיפענישן,
לאמיר גיין טון עפעס תכלית!
.
נאט אייך א געהענגל פופציגערס געקליבן פונעם וועלטל
- שלמה מולכו
- שר ארבעת האלפים
- תגובות: 4214
- זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג יולי 18, 2019 11:18 am
- לאקאציע: אין פעלד
Re: אויפן טויטן בעט!!!
שכויעך ניין אין יא,
כ׳האב אלץ הנאה פון דיינע געדאנקען,
אבער כ׳האב נישט קיין געפיל צו פאעזיע,
כ׳האב זייער הנאה פון די ארטיקל.
כ׳האב אלץ הנאה פון דיינע געדאנקען,
אבער כ׳האב נישט קיין געפיל צו פאעזיע,
כ׳האב זייער הנאה פון די ארטיקל.
פון רעמסס קיין ניו יארק
פעלדמאן בחורל׳ס טרערעליך - וויינט מיט מיר.
מיין וואקאציע - קאליפארניע
ווער עס האט אויגין לאז זעהן און ווער עס האט א הארץ לאז פארשטיין, וואס אויף דער וועלט טוט זיך.
פעלדמאן בחורל׳ס טרערעליך - וויינט מיט מיר.
מיין וואקאציע - קאליפארניע
ווער עס האט אויגין לאז זעהן און ווער עס האט א הארץ לאז פארשטיין, וואס אויף דער וועלט טוט זיך.
Re: אויפן טויטן בעט!!!
פופציגער האט געשריבן:גוט אראפגשריבן! שטארקע רייד!
באנומען ביז די טיפענישן,
לאמיר גיין טון עפעס תכלית!
- פעיק ניוז
- שר עשרים אלף
- תגובות: 24206
- זיך איינגעשריבן אום: דינסטאג יוני 13, 2017 8:49 pm
- לאקאציע: אנאנימע סאורסעס
Re: אויפן טויטן בעט!!!
שטעכעדיג, וויינענדיג, דורכדרינגליך!
עס איז מיר בעסער צו זיין אן אנעדיוקעטעד חכם ווי איידער אן עדיוקעטעד טיפש
- אונגארישע הייזער
- שר שמונת אלפים
- תגובות: 8351
- זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג יאנואר 31, 2019 1:12 pm
- לאקאציע: אין מאה שערים
Re: אויפן טויטן בעט!!!
שלמה מולכו האט געשריבן:שכויעך ניין אין יא,
כ׳האב אלץ הנאה פון דיינע געדאנקען,
אבער כ׳האב נישט קיין געפיל צו פאעזיע,
כ׳האב זייער הנאה פון די ארטיקל.
פעיק נוז האט געשריבן:שטעכעדיג, וויינענדיג, דורכדרינגליך!
לכאורה האט געשריבן:
פארוואס שרייבט מען תגובות אן זיך פארשטענדיגן מיטן מוח?
פארוואס שרייבט מען תגובות אן זיך פארשטענדיגן מיטן מוח?
- שטומפיג
- שר ששת אלפים
- תגובות: 6999
- זיך איינגעשריבן אום: מיטוואך יולי 11, 2018 8:30 pm
- לאקאציע: צווישן קענט און בראדוועי
Re: אויפן טויטן בעט!!!
דעיס קענסטו אויך? פשיהא!
גוט און שארף.
גוט און שארף.
אינפארמאציע! די ניק איז שוין נישט אקטיוו
- נו גוט נו שוין
- שר עשרת אלפים
- תגובות: 12236
- זיך איינגעשריבן אום: דינסטאג אוגוסט 07, 2018 12:33 pm
Re: אויפן טויטן בעט!!!
א שרעק
דער האט מיר פשוט גענומען אין אויסגעשטרעקט אויפן ...... בעט
יעצט ערווארט מיר, א קלארע ביאור, אויף די ערשטע צוויי עצות,
קודם ירגיז. נאכדעם ילמוד תורה, און דאן יקרא קרי"ש.
דער האט מיר פשוט גענומען אין אויסגעשטרעקט אויפן ...... בעט
יעצט ערווארט מיר, א קלארע ביאור, אויף די ערשטע צוויי עצות,
קודם ירגיז. נאכדעם ילמוד תורה, און דאן יקרא קרי"ש.
ווער איז צמח???? ערשט האנטיגע באריכטן פונעם שפיאנאזש הויפטקוואטיר
Re: אויפן טויטן בעט!!!
wow!!!
מוראדיג!
אזא מוסר השכל!!!
עס איז זייער וויכטיג צו שרייבען אזעלכע סארט ארטיקלען אויפצווועקען אידען זיך צו נעמען צו וואס איז באמת וויכטיג, אלע זכותים וואס וועלען ארויסקומען פון די וואס האבען געליינט דער ארטיקעל וועט ווערען צוגעשריבען צו דיין קאנטע.
מוראדיג!
אזא מוסר השכל!!!
עס איז זייער וויכטיג צו שרייבען אזעלכע סארט ארטיקלען אויפצווועקען אידען זיך צו נעמען צו וואס איז באמת וויכטיג, אלע זכותים וואס וועלען ארויסקומען פון די וואס האבען געליינט דער ארטיקעל וועט ווערען צוגעשריבען צו דיין קאנטע.
Re: אויפן טויטן בעט!!!
אויפגעשאקלט
פרינטן מיר דאס ארויס, צו קענען חזר'ן גענוג אפט.
פרינטן מיר דאס ארויס, צו קענען חזר'ן גענוג אפט.
כשמ"ו כן הוא
סיין זיך אויף מיט די לינק צו Webull stocks platform, און איך און די וועלן פארדינען free stocks נאכן deposit $100 די ערשטע 30 טעג פון אויפסיינען https://act.webull.com/nt/1tSOfvYQhs4K/
גם אני נקי עם נטפרי
סיין זיך אויף מיט די לינק צו Webull stocks platform, און איך און די וועלן פארדינען free stocks נאכן deposit $100 די ערשטע 30 טעג פון אויפסיינען https://act.webull.com/nt/1tSOfvYQhs4K/
גם אני נקי עם נטפרי
Re: אויפן טויטן בעט!!!
פעיק נוז האט געשריבן:שטעכעדיג, וויינענדיג, דורכדרינגליך!
ס'אשאד זיך צו טענה'ן דערויף!
Re: אויפן טויטן בעט!!!
איך האב דאס געליינט מיט שפאנונג און ס'האט מיר געגעבן שטארקע געפילן.
שכוח
שכוח
- סאדאם חוסעין
- שר חמשת אלפים
- תגובות: 5998
- זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג אפריל 30, 2015 5:10 pm
Re: אויפן טויטן בעט!!!
גאר שיין ארויסגעברענגט
ווילאנג טראמפ האט טוויטער וועט זיין נייעס, און ווילאנג טראמפ איז א ריפאבליקען וועט זיין סקאנדאלן! [קרעדיט וויכי]
Re: אויפן טויטן בעט!!!
הארץ רייסענד עד דוכדוכו של נפש!.
וירא מנוחה כי טוב ויט שכמו לסבול
ווען מען איז זיך סובל קען מען שפירן די ריכטיגע מנוחה
ווען מען איז זיך סובל קען מען שפירן די ריכטיגע מנוחה
Re: אויפן טויטן בעט!!!
דאכט זיך אז עס איז אין פלאץ צו ברענגען דא א תגובה וואס @גרשון האט געשריבען אויף א אנדערע אשכול פון @ניין און יא (מאמר יראת העונש).
פארשטייט זיך אבער אז הכל לפי הענין, און פון צייט צו צייט איז וויכטיג זיך צו דערמאנען פונעם יום המיתה, און די חכם מכל אדם האט שוין געזאגט אז טוב ללכת אל בית האבל (און כאטש ס'איז דא חסידישע טייטשען אויף דעם, אז מען זאל בעסער האלטען אין א מצב פון צופיל שמחה הקרוב להוללות אז ס'פעלט אויס צו גיין צו א בית האבל זיך צו באלאנסירען, ווי איידער פארקערט, איז דאך אין המקרא יוצא מידי פשוטו, והכל לפי הענין), איך געדענק הערען אז א חסיד פון איינע פון די באקאנטע חסידישע רבי'ס פאר די מלחמה (דאכט זיך די אמרי אמת זצ"ל) האט זיך געוואלט אריבערציען צו אמעריקע, האט ער געפרעגט זיין רבי אויב ער מעג, כידוע די מצב אין אמעריקע יענע יארען, האט עם די רבי געזאגט אז ער מעג נאר בתנאי אז יעדע טאג זאל ער אריינגיין אין א צימער אליין פאר 15 מינוט און טראכטען וואס איז די תכלית פון א מענטש, און יענער האט טאקע אזוי געטאן און זיך געהאלטען ביים אידישקייט, ווי אויך איז באקאנט אז די הייליגע ח"ח פלעגט יעדע טאג גיין אין זיין בוידעם פאר בערך צוויי שעה און זיך אויס'משל'ן כאילו ער איז נפטר און ער קומט אן צום בי"ד של מעלה אא"וו, כאטש די ח"ח האט אודאי געוואוסט פון די גמרא אז נאר די לעצטע זאך איז יזכיר לו יום המיתה (אפשר ווייל ער האט געוואוסט אז ביי עם וועט עס נישט צוברענגען צו עצבות אד"ג), עכ"פ סוף דבר ווענדט זיך אלץ לפי האדם ולפי הזמן.
און דא איז אפשר אויך די פלאץ צו שרייבען אז איינע פון מיינע דריי געווינער ארטיקלען פונעם פארמעסט איז געווען די ארטיקל "איך בין דארט געווען" פון @ניין און יא, און טאמער וואלט מען נאר געקענט וועלען פאר איין ארטיקל וואלט דאס געווען מיין געווינער ארטיקל, איז קיפ איט אפ הרב @ניין און יא!!!
גרשון האט געשריבן:איינס האט געשריבן:גרשון האט געשריבן:געזען א שיין ווארט דעם שבת:
"וכי ירבון אנשים," אז ס'וועט זיין א מחלוקת צווישן עמיצן מיט'ן יצר הרע, "והכה איש את רעהו באבן," קען מען מנצח זיין דעם יצר הרע מיט דער תורה, לוחות האבן, "או באגרוף," אדער מיט קריאת שמע וואו מ'לייגט די האנט אויף די אויגן. "ולא ימות," אבער די דריטע עצה פון גמרא, צו טראכטן פונעם יום המיתה זאל מען ענדערש נישט ניצן, "ונפל למשכב," וויבאלד דאס קען אים אריינווארפן אין עצבות.
שטארק!
בשם מי נאמר?
יגל יעקב.
פארשטייט זיך אבער אז הכל לפי הענין, און פון צייט צו צייט איז וויכטיג זיך צו דערמאנען פונעם יום המיתה, און די חכם מכל אדם האט שוין געזאגט אז טוב ללכת אל בית האבל (און כאטש ס'איז דא חסידישע טייטשען אויף דעם, אז מען זאל בעסער האלטען אין א מצב פון צופיל שמחה הקרוב להוללות אז ס'פעלט אויס צו גיין צו א בית האבל זיך צו באלאנסירען, ווי איידער פארקערט, איז דאך אין המקרא יוצא מידי פשוטו, והכל לפי הענין), איך געדענק הערען אז א חסיד פון איינע פון די באקאנטע חסידישע רבי'ס פאר די מלחמה (דאכט זיך די אמרי אמת זצ"ל) האט זיך געוואלט אריבערציען צו אמעריקע, האט ער געפרעגט זיין רבי אויב ער מעג, כידוע די מצב אין אמעריקע יענע יארען, האט עם די רבי געזאגט אז ער מעג נאר בתנאי אז יעדע טאג זאל ער אריינגיין אין א צימער אליין פאר 15 מינוט און טראכטען וואס איז די תכלית פון א מענטש, און יענער האט טאקע אזוי געטאן און זיך געהאלטען ביים אידישקייט, ווי אויך איז באקאנט אז די הייליגע ח"ח פלעגט יעדע טאג גיין אין זיין בוידעם פאר בערך צוויי שעה און זיך אויס'משל'ן כאילו ער איז נפטר און ער קומט אן צום בי"ד של מעלה אא"וו, כאטש די ח"ח האט אודאי געוואוסט פון די גמרא אז נאר די לעצטע זאך איז יזכיר לו יום המיתה (אפשר ווייל ער האט געוואוסט אז ביי עם וועט עס נישט צוברענגען צו עצבות אד"ג), עכ"פ סוף דבר ווענדט זיך אלץ לפי האדם ולפי הזמן.
און דא איז אפשר אויך די פלאץ צו שרייבען אז איינע פון מיינע דריי געווינער ארטיקלען פונעם פארמעסט איז געווען די ארטיקל "איך בין דארט געווען" פון @ניין און יא, און טאמער וואלט מען נאר געקענט וועלען פאר איין ארטיקל וואלט דאס געווען מיין געווינער ארטיקל, איז קיפ איט אפ הרב @ניין און יא!!!
Re: אויפן טויטן בעט!!!
הרב ניין און יא, איר פארמאגט געלונגענע שרייב טאלאנטן, רייך אין השגות, טיפער דעת, חזק ואמץ מיט דיינע הערליכע ווערק.
Re: אויפן טויטן בעט!!!
ניין און יא האט געשריבן:בס"ד
ער ליגט אין טויטן בעט, די קינדער ארום אים, שוין פארזאמלט א מנין, די דאקטוירים האבן שוין אויפגעגבן, מ'ווארט אויף די לעצטע מינוט, די קינדער מיט פארוויינטע אויגן, זיין ווייב פארגייט אין א יאמערליכע געוויין, מ'זאגט שוין מיט אים ווידי די סוף איז שוין פאר זיינע אויגן.
זיין קאפ איז נאך אבער אינגאנצן דא, אין ער ווייסט אז די שפיל איז געענדיגט, ער ווינדערט זיך צו דאס איז די געפיל וואס יעדער פילט פארן זיך געזעגענען פון די וועלט, און זיינע מחשבות נעמען זיך לויפן אין א אומגעווענליכע שנעלקייט.
די לעבן גייט אים פאר זיינע אויגן, ער זעהט אלע זיינע טעג, ער דעמאנט זיך צוריק זאכן פון זיבציג יאר צוריק, ווען ער איז נאך געווען א אכצן יעריגע בחור'ל, זיין לעבן איז געווען די תורה, ער האט געלעבט בין כותלי ישבה, זיין תאווה איז געווען; א גוטן דאווענען, און זיין גרעסטע הנאה איז געווען א שיינע בליץ אין א תוספות, ער דערמאנט זיך ווייטער ווען ער איז בשעה טובה א חתן געווארן מיט זיין לעבנס-לענגעליכן באגלייטער, ער דערמאנט זיך פון די געהויבענע מחשבות וואס ער האט געהאט, אויפצושטעלן א שטוב פון כל כולו תורה, ער דערמאנט זיך זיין פרייליכע חתונה און די גליקליכע שנה ראשונה וואס איז נישט געווען קיין גליקליכער פון אים אין די וועלט, ער איז געזיצן אין כולל אין געהארעוועט וואו א בחור און געהאט די ישוב הדעת פון א יונגערמאן, אוי איז דאס געווען גוטע צייטן.
ער דערמאנט זיך, נאך פיר יארן לערנען פלייסיג און נאך זיין דריטע קינד, האט ער געזעהן אז ער קען מער נישט ציען אין כולל, ער האט א משפחה אויסצוהאלטן, ער דערמאנט זיך ווי שווער עס אים געווען צו פארמאכן די גמרא און גיין זוכן צי לייגן ברויט אין שטוב, אבער נאך א שטיק צייט האט אים זיין שוואגער אריינגענומען און די ביזנעס, ער דערמאנט זיך ווי שווער סאיז אים געווען קודם מיט די פארגרעבטע לופט פון די גאס, ער דערמאנט זיך וואו פון אנפאנג האט ער נאך אנגעהאלטן א שטרענגע קביעת עיתים בתורה, און ער האט געפירט א תורה'דיגע שטוב אפילו אלס ארבייטער.
טרערן רינען אים אויף די באקן ווען ער דערמאנט זיך די גרויסע דיעל וואס ער האט געברענג צום געשעפט וואס האט געטאפלט די גרויס פון די ביזנעס, ער דערמאנט זיך די גוטע געפילן מיט וואס ער איז איינגעשלאפן יענע נאכט, מיט א געפיל פון הצלחה, א געפיל פון דעגרייכונג. ער דערמאנט זיך ווי נאך דעם גרויסען דיל האט אים זיין שוואגער אריינגענומען אלס שיתוף און ער האט זיך אינגאנצן אריינגעווארפען ראשו ורובו און די ביזנעס, ער דערמאנט זיך די צענדליגער שעות וואס ער פלעגט פעלן פון דערהיים זייענדיג פארנומען איבער'ן קאפ מיט די הצלחה פונעם געשעפט, די קינדער פלעגן אים נישט זעהן משבת לשבת, און אפילו אין שבת איז ער אריינגעפאלן וואו א גוי, ער דערמאנט זיך ווי נאך א קורצע צייט אזוי האט זיך וואו פון זיך אליינס מבטל געווען זיינע שיעורים קבועים, ער דערמאנט זיך ווי עס פלעגן דורכגיין זיינע וואכן אן עפענען א יודישע ספר,
ער דערמאנט זיך ווען זיין שוואגער האט אים צוגרעדט צו קויפן זיין ערשטע סמארטפוין לצורך פרנסה, ער דערמאנט זיך די פארשוכר'רטע געפיל ווען ער האט עס געהאט די ערשטע מאל, ער דערמאנט זיך וואו פון אנפאנג איז עס טאקע געווען אויסשליסלעך לצורך פרנסה, אין געדענקט אויך וואו נאך א קורצע צייט האט עס אים אינגאנצן איבערגענומען ער געדענקט וואו אנפאנג האט ער געפילט אזוי נידריג און נישט אין פלאץ, און וואו נאכדעם האט ער זיך געפילט ווי א פיש אין וואסער דערינען. ער פילט וואו ער קען נאך קוים טראכטן און ער דערמאנט זיך וואו אדיקטעט ער איז געווען, וואו ווייניג צייט זיין ווייבעלע און עופות'לעך האבן באקומען פון אים ווייל טאטי איז אויפ'ן פאון, ער דערמאנט זיך די קעלט וואס האט אים דורכ'געדרינגען די ביינער ביים דאווענען נאכ'ן פארברענגען א האלבע נאכט אויפ'ן פאון, ער דערמאנט זיך וואו זיינע ימים טובים און שבתים האבן פארלוירן זייער גאנצע טעם ביי אים, וואו ער האט פארלוירן די אינערליכע פייער, ער דערמאנט זיך מיט א שטיקל נחמה וואו נאך א שטיק צייט איז עס געווען אזוי שלעכט אז זיין וויייב האט אים גאצווינגען ארויפצולייגן א פילטער ער דערמאנט זיך מיט אביסל א רואיגער געמוט וואו ס'איז טאקע אביסל בעסער געווארן און ער האט זיך אביסל אויפגעוועקט אבער ער געדענקט אויך וואו אפילו נאכדעם איז ער נאך אלס געווען צוגעבינדן דערצו וואו מיט אייזערנע שטריקן
ער פילט וואו ער פארלאזט שוין ממש די וועלט.... ווען ער דערמאנט זיך די גרויס געלט וואס ער האט געמאכט, ער איז געווארן אן ערנסטע נגיד, ער דערמאנט זיך ווען ער האט געמופט צו זיין נייע הויז, די פרעכטיגע ריזיגע; וואס האט געשמ'ט אין די שטאט, ער דערמאנט זיך זיינע פרייד'יגע געפילן אין די מופינג טאג, די געפיל וואו איך האב די גאנצע וועלט, די געפיל פון 'איך בין מסודר און לעבן', די געפיל פון הצלחה. ער דערמאנט זיך די וויקאציעס וואס ער פלעגט אפט נעמען צו אלע עקן פון די וועלט, די געשמאק וואס ער האט געהאט דעראינען, ער דערמאנט זיך זיין בליק אויפן לעבן פון דאן אז ער ביים ציל. ער איז מסודר מיט געלט, גוטע קינדער. ער דערמאנט זיך די שיינע שמחות וואס ער פלעגט מאכן, די קינדערישע געפיל פון זיך אויפרייסן וואס ער האט געהאט. ער דערמאנט זיך די געפיל פון א טאטע וואס גיבט אלעס פאר זיין קינד, מיט די פילע מתנות וואס זיינע קינדער האבן געטוהן געניסן. ער דערמאנט זיך פון די אפטע שולד געפילן אז ער גיבט נישט גענוג צייט פאר זיינע קינדער, וואס ער האט געטוהן פארדעקן מיט געלט. ער דערמאנט זיך פון די שיינע קאר וואס ער פלעגט דרייוו'ן וואס פלעגט אויסשטעכן די אויגן. ער געדענקט גוט זיין השקפה פון דאן אז מ'דארף זיין ריאליסטיש און לעבן אויף די וועלט און נישט פליען אין די וואלקענעס. און וואו ער האט געפילט וואו ער ממש לעבט אין די ריכטגע וועג וואס ער האט זיך זעלבסט אויסגעשטעלט.
די נומער אויפן מאנוטער הייבט אן צו פאלן, און ער פילט וואו ער פארלירט די אטעם, ער פילט וואו ער האט נאך געציילטע מינוט און ער ברעכט אויס אין א ביטערליכע געוויין, א גאנצע לעבן געלייגט און דער'ערד ''איך פיל שוין נישט קיין טעם און גארנישט גשמי", די גאנצע פארמעגן בלייבט דא איבער, די הויז בלייבט מחובר לקרקע, וואס אויפגעטון מיט'ן גאנצע לעבן. ער קוקט שוין, די מלאך המוות אין פנים און כאפט אז די גאנצע וועלט איז געווען א שפיל, וואס האט אויסגעפעלט אזויפיל געלט? צי וואלט נישט גוט געווען א פשוטע ארבייטער און איבערבלייבן מיט צייט צי אינוועסטירן אין די קומעדיגע וועלט? ווער דארף די רייכטום ווען די פרייז דערפאר איז א לעבן?? ווער דארף א רייכטום ווען די פרייז דערפאר איז די קינדער?? די גוף שאקלט וואו אין פיבער, צו איז עס פערטיג, פארשפילט די געים? אן קיין וועג צוריק?? פארוואס?? פארוואס ?? וואו איז געווען די שכל?? צו האט דען געפעלט די ידיעה אז צום סוף שטארבט מען?? פארוואס זיך געלאזט פארפירן פון די עושר המדומה פארוואס??? וואס האט מען פון אלע הנאות גשמיות ווען סאיז נאר זמני ?? וואס בלייבט איבער פאר די יעצטיגע מינוט???
יעדער איינער ווייסט אז איין טאג גייט מען האלטן ביים סוף פון די לעבן אויף די וועלט און זיך גרייטן צו א אריבערגאנג צו א נייע לעבן אין אנדערע וועלט, און יעדער ווייסט אז אין יענע מינוט'ן אנערקענט מען די אמת פון די בריאה, די אמת פאר וואס מען איז דא. פארוואס זאל מען ווארטן ביז מען קען שוין נישט מתקן זיין? לאמיר אנהייבן פון יעצט....
ואם לאו יזכיר לו יום המיתה
א דאנק פאר א גרויסע עם הארץ פארן מגיה זיין
wow wow
- ניין און יא
- שר האלף
- תגובות: 1305
- זיך איינגעשריבן אום: פרייטאג דעצעמבער 06, 2019 10:05 am
Re: אויפן טויטן בעט!!!
Tnx for the wow
אקבל הערות והארות בשמחה והכרת הטוב אי"ה
-------
מפתח ארטיקלען ----- מפתח פאעזיע
-------
ווער עס וויל באקומען ווייטער ארטיקלען פון מיין קליינקייט אדער וויל מיר קאנטעקטן זאל מיר שרייבן צו מיין אימעיל
מיט פיל דאנק
------
[email protected]
-------
מפתח ארטיקלען ----- מפתח פאעזיע
-------
ווער עס וויל באקומען ווייטער ארטיקלען פון מיין קליינקייט אדער וויל מיר קאנטעקטן זאל מיר שרייבן צו מיין אימעיל
מיט פיל דאנק
------
[email protected]
- צוקער וואסער
- שר האלף
- תגובות: 1581
- זיך איינגעשריבן אום: מיטוואך אוגוסט 01, 2018 10:23 pm
Re: אויפן טויטן בעט!!!
ניין און יא האט געשריבן:Tnx for the wow
שרייבט נאך
Re: אויפן טויטן בעט!!!
איך האב עס יעצט געליינט סהאט מיך געכאפט א ציטער, אבער טראכטענדיג ווי איז עס נוגע פאר מיר? ממילא מאך איך יעצט צו דעם אייוועלט נאך איידער איך וועל טראכטען איי אויף די וועלט, א שאד אויף די צייט שטופעניש, געגאנגען לערנען תיכף ומיד!
ישר כח פאר די מוסר שמועס
ישר כח פאר די מוסר שמועס
- ניין און יא
- שר האלף
- תגובות: 1305
- זיך איינגעשריבן אום: פרייטאג דעצעמבער 06, 2019 10:05 am
Re: אויפן טויטן בעט!!!
עפרות זהב האט געשריבן:איך האב עס יעצט געליינט סהאט מיך געכאפט א ציטער, אבער טראכטענדיג ווי איז עס נוגע פאר מיר? ממילא מאך איך יעצט צו דעם אייוועלט נאך איידער איך וועל טראכטען איי אויף די וועלט, א שאד אויף די צייט שטופעניש, געגאנגען לערנען תיכף ומיד!
ישר כח פאר די מוסר שמועס
אזאלכע פיידבעק ווי דעיס מאכט מיר שרייבן
א דאנק
אקבל הערות והארות בשמחה והכרת הטוב אי"ה
-------
מפתח ארטיקלען ----- מפתח פאעזיע
-------
ווער עס וויל באקומען ווייטער ארטיקלען פון מיין קליינקייט אדער וויל מיר קאנטעקטן זאל מיר שרייבן צו מיין אימעיל
מיט פיל דאנק
------
[email protected]
-------
מפתח ארטיקלען ----- מפתח פאעזיע
-------
ווער עס וויל באקומען ווייטער ארטיקלען פון מיין קליינקייט אדער וויל מיר קאנטעקטן זאל מיר שרייבן צו מיין אימעיל
מיט פיל דאנק
------
[email protected]
-
- שר חמשת אלפים
- תגובות: 5430
- זיך איינגעשריבן אום: דינסטאג מארטש 06, 2018 2:32 pm
Re: אויפן טויטן בעט!!!
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!wowowowowowow GEVALDIG CHAPT A PACHAD
שויתי ה' לנגדי תמיד