חידות וידיעות על דפי השיעור - מסכת פסחים
די אחראים: אחראי,גבאי ביהמד
yahoo האט געשריבן:מיללער האט געשריבן:ווי ווייט קען גיין א מחלוקת פון צוויי שותפים?
שוין כמעט צוויי וואכן און קיינער האט נישט גענטפערט, איך מיין אז דו מעגסט שוין ארויסגעבן די ענטפער...
לכאורה רעדסטו פון די גמרא מיט די עבד של שני שותפין, איך פארשטיי אבער נישט פונקטליך צו וואס דו צילסט.
על ראשון ראשון, דאס אז כמעט צוויי וואכן האט קיינער געענטפערט איז ל"ע א צרת הרבים נישט נאר אין דעם אשכול נאר בכלל אין דעם פארום פון תורתך שעשועי, ותורה תורה חגרי שק התפלשי בעפרים, דער קרן התורה איז יורד מדארף עס אויפלעבן.
והשנית, יא מיין שאלה איז געצילט צום עבד של שני שותפין, וואס יעצט למעשה לערן איך נישט די סוגיא אבער דארט איז פארהאן א שטיקל מחלוקת רש"י און תוספות בפירושן של דברים פארוואס דער עבד קען נישט עסן פון קיינע פון די צוויי פסחים, און עס קומט אויס א צד, אז די שותפים זענען נישט מסכים אז דער עבד זאל יוצא זיין זייער חלק השותפות מיטן קרבן פסח פונעם שותף, איר הערט ווערטער? ס'קאסט דיר עפעס געלט, וואס ארט עס דיך? פשוט אומפארגינעריש!
ער וויל נישט אז די עבד זאל יוצא זיין פונעם אנדערן שותף ווייל ער וויל נישט הנאה האבן פון יענעם (זהו שיטת רש"י עכ"פ און איך געדענק נישט וואס תוספות זאגט דארט) מ'קען עס אנרופען אומפארגינעריש אבער ס'קען זיין אז ער האט זיינע סיבות פארוואס ער וויל נישט הנאה האבן פון אים. ס'דא געוויסע מענטשען וואס ווען זיי טוען איינמאל א טובה פאר דיר ביזטו זיי שולדיג א גאנץ לעבן.
yahoo האט געשריבן:ער וויל נישט אז די עבד זאל יוצא זיין פונעם אנדערן שותף ווייל ער וויל נישט הנאה האבן פון יענעם (זהו שיטת רש"י עכ"פ און איך געדענק נישט וואס תוספות זאגט דארט) מ'קען עס אנרופען אומפארגינעריש אבער ס'קען זיין אז ער האט זיינע סיבות פארוואס ער וויל נישט הנאה האבן פון אים. ס'דא געוויסע מענטשען וואס ווען זיי טוען איינמאל א טובה פאר דיר ביזטו זיי שולדיג א גאנץ לעבן.
און אויף דעם האב איך געזאגט אז ביי שותפים איז דאס מער שכיח...
אין די גרינגערע גמרות אין פרק ערבי פסחים מיט אזעלכע הערליכע רשב"ם'ס קומט אויך מיט אביסל צייט אריינצוקוקן אין תוספות.
דא בדף ק: בתוד"ה ידי קידוש יצאו איז דא אן אינטערעסאנטער הוספה פון רב נטרונאי גאון, וואס ער זאגט אז פון די קידוש וויין וואס ממאכט קידוש אין ביהכ"נ אז מען לייגט דאס ארויף אויף די אויגן איז דאס א רפואה למאור עיניו, געבויעט אויף א גמרא אין מסכת ברכות מג: תוספות ברענגט אבער אז דער אבי העזרי זאגט אז די סגולה איז אפי' פון די קידוש וויין אין שטוב און נישט דוקא אין ביהכנ"ס.
איז אינטערעסאנט צו באמערקן אז רש"י אויפן פלאץ דארט אין ברכות און אזוי אויך במס' שבת קי"ג: זאגט אז די סגולה איז "ששותה כוס של קידוש בשבת בלילה" און נישט אנשמירן און אזוי זאגט אויך דער רא"ש.
פון וואנעט איז דער מקור אויף די מנהג "אריינצוקוקען" אינעם בעכער ביי קידוש פאר די סגולה? דאס ברענגט דער רמ"א אין הל' שבת סי' רעא ס"י "וכשמתחילין [קידוש] יתן עיניו בנרות, ובשעת קידוש בכוס של ברכה ועי' לעיל סי' קפ"ג ס"ד". דארט אין קפ"ג ביים בענטשן זאגט טאקע דער מחבר שיתן עיניו בכוס אבער דאס איז מכח "שלא יסיח דעתו ממנו".
ברענגט דער מגן אברהם אויפן רמ"א פונעם מהרי"ל אז די צוויי נרות שבת "ב' פעמים נ"ר בגימטריא ת"ק והיא רפואה לפסיעה גסה" ד.ה. אז דאס קוקן אין די ליכט איז גאר די רפואה למאור עיניו. דארט ברענגט טאקע דער מג"א אז די ראשונים רעדן וועגן שמירן אדער טרינקען די וויין לרפאות מאור עיניו ובעיקר אינעם טור ובית יוסף בסי' רס"ט.
און פון וואו איז אונזער מקור צו שמירן הבדלה וויין אויף די אויגן, און אויף וואס איז דאס א סגולה?
נאר דער רבינו יונה איז שטארק קעגן רב נטרונאי גאון לגבי שמירן די וויין אום שבת ווייל שבת איז דרך רפואה אסור, ומשום זה איז דער רבינו יונה מפרש אז די רפואה איז צו טרינקען. זאגט אויף דעם די פרישה דארט אין רס"ט "ונראה לי דמשום הכי לא נותנים ע"ג העינים אלא במוצאי שבת דליכא לחוש משום איסור רפואה"
דא בדף ק: בתוד"ה ידי קידוש יצאו איז דא אן אינטערעסאנטער הוספה פון רב נטרונאי גאון, וואס ער זאגט אז פון די קידוש וויין וואס ממאכט קידוש אין ביהכ"נ אז מען לייגט דאס ארויף אויף די אויגן איז דאס א רפואה למאור עיניו, געבויעט אויף א גמרא אין מסכת ברכות מג: תוספות ברענגט אבער אז דער אבי העזרי זאגט אז די סגולה איז אפי' פון די קידוש וויין אין שטוב און נישט דוקא אין ביהכנ"ס.
איז אינטערעסאנט צו באמערקן אז רש"י אויפן פלאץ דארט אין ברכות און אזוי אויך במס' שבת קי"ג: זאגט אז די סגולה איז "ששותה כוס של קידוש בשבת בלילה" און נישט אנשמירן און אזוי זאגט אויך דער רא"ש.
פון וואנעט איז דער מקור אויף די מנהג "אריינצוקוקען" אינעם בעכער ביי קידוש פאר די סגולה? דאס ברענגט דער רמ"א אין הל' שבת סי' רעא ס"י "וכשמתחילין [קידוש] יתן עיניו בנרות, ובשעת קידוש בכוס של ברכה ועי' לעיל סי' קפ"ג ס"ד". דארט אין קפ"ג ביים בענטשן זאגט טאקע דער מחבר שיתן עיניו בכוס אבער דאס איז מכח "שלא יסיח דעתו ממנו".
ברענגט דער מגן אברהם אויפן רמ"א פונעם מהרי"ל אז די צוויי נרות שבת "ב' פעמים נ"ר בגימטריא ת"ק והיא רפואה לפסיעה גסה" ד.ה. אז דאס קוקן אין די ליכט איז גאר די רפואה למאור עיניו. דארט ברענגט טאקע דער מג"א אז די ראשונים רעדן וועגן שמירן אדער טרינקען די וויין לרפאות מאור עיניו ובעיקר אינעם טור ובית יוסף בסי' רס"ט.
און פון וואו איז אונזער מקור צו שמירן הבדלה וויין אויף די אויגן, און אויף וואס איז דאס א סגולה?
נאר דער רבינו יונה איז שטארק קעגן רב נטרונאי גאון לגבי שמירן די וויין אום שבת ווייל שבת איז דרך רפואה אסור, ומשום זה איז דער רבינו יונה מפרש אז די רפואה איז צו טרינקען. זאגט אויף דעם די פרישה דארט אין רס"ט "ונראה לי דמשום הכי לא נותנים ע"ג העינים אלא במוצאי שבת דליכא לחוש משום איסור רפואה"
- ענדע צדיק!
- שר שמונת אלפים
- תגובות: 8100
- זיך איינגעשריבן אום: מיטוואך יולי 17, 2013 4:44 pm
- פארבינד זיך:
מיללער האט געשריבן:אין די גרינגערע גמרות אין פרק ערבי פסחים מיט אזעלכע הערליכע רשב"ם'ס קומט אויך מיט אביסל צייט אריינצוקוקן אין תוספות.
דא בדף ק: בתוד"ה ידי קידוש יצאו איז דא אן אינטערעסאנטער הוספה פון רב נטרונאי גאון, וואס ער זאגט אז פון די קידוש וויין וואס ממאכט קידוש אין ביהכ"נ אז מען לייגט דאס ארויף אויף די אויגן איז דאס א רפואה למאור עיניו, געבויעט אויף א גמרא אין מסכת ברכות מג: תוספות ברענגט אבער אז דער אבי העזרי זאגט אז די סגולה איז אפי' פון די קידוש וויין אין שטוב און נישט דוקא אין ביהכנ"ס.
איז אינטערעסאנט צו באמערקן אז רש"י אויפן פלאץ דארט אין ברכות און אזוי אויך במס' שבת קי"ג: זאגט אז די סגולה איז "ששותה כוס של קידוש בשבת בלילה" און נישט אנשמירן און אזוי זאגט אויך דער רא"ש.
פון וואנעט איז דער מקור אויף די מנהג "אריינצוקוקען" אינעם בעכער ביי קידוש פאר די סגולה? דאס ברענגט דער רמ"א אין הל' שבת סי' רעא ס"י "וכשמתחילין [קידוש] יתן עיניו בנרות, ובשעת קידוש בכוס של ברכה ועי' לעיל סי' קפ"ג ס"ד". דארט אין קפ"ג ביים בענטשן זאגט טאקע דער מחבר שיתן עיניו בכוס אבער דאס איז מכח "שלא יסיח דעתו ממנו".
ברענגט דער מגן אברהם אויפן רמ"א פונעם מהרי"ל אז די צוויי נרות שבת "ב' פעמים נ"ר בגימטריא ת"ק והיא רפואה לפסיעה גסה" ד.ה. אז דאס קוקן אין די ליכט איז גאר די רפואה למאור עיניו. דארט ברענגט טאקע דער מג"א אז די ראשונים רעדן וועגן שמירן אדער טרינקען די וויין לרפאות מאור עיניו ובעיקר אינעם טור ובית יוסף בסי' רס"ט.
און פון וואו איז אונזער מקור צו שמירן הבדלה וויין אויף די אויגן, און אויף וואס איז דאס א סגולה?
נאר דער רבינו יונה איז שטארק קעגן רב נטרונאי גאון לגבי שמירן די וויין אום שבת ווייל שבת איז דרך רפואה אסור, ומשום זה איז דער רבינו יונה מפרש אז די רפואה איז צו טרינקען. זאגט אויף דעם די פרישה דארט אין רס"ט "ונראה לי דמשום הכי לא נותנים ע"ג העינים אלא במוצאי שבת דליכא לחוש משום איסור רפואה"
די מנהג פון מוצאי שבת קומט טאקע פון דעם, אז מען טאר נישט שמירן אויף די אויגן אום שבת אלס רפואה, און וויבאלד "משיירין מקידושא לאבדלתא" לייגט מען די וויין מוצאי שבת, איה"נ לאו דוקא אלס הבדלה נאר וועגן קידוש
צ' כפופה וץ' פשוטה... היינו נאמן כפוף נאמן פשוט. וברש"י: נאמן כפוף - אדם כשר צריך להיות כפוף ועניו וסופו להיות פשוט וזקוף לעולם הבא: (שבת קד.)
בלאג - מיינע ארכיוון
בלאג - מיינע ארכיוון
ענדע צדיק! האט געשריבן:מיללער האט געשריבן:און פון וואו איז אונזער מקור צו שמירן הבדלה וויין אויף די אויגן, און אויף וואס איז דאס א סגולה?
נאר דער רבינו יונה איז שטארק קעגן רב נטרונאי גאון לגבי שמירן די וויין אום שבת ווייל שבת איז דרך רפואה אסור, ומשום זה איז דער רבינו יונה מפרש אז די רפואה איז צו טרינקען. זאגט אויף דעם די פרישה דארט אין רס"ט "ונראה לי דמשום הכי לא נותנים ע"ג העינים אלא במוצאי שבת דליכא לחוש משום איסור רפואה"
די מנהג פון מוצאי שבת קומט טאקע פון דעם, אז מען טאר נישט שמירן אויף די אויגן אום שבת אלס רפואה, און וויבאלד "משיירין מקידושא לאבדלתא" לייגט מען די וויין מוצאי שבת, איה"נ לאו דוקא אלס הבדלה נאר וועגן קידוש
יישר כח, וואו האט איר דאס געטראפן?
- ענדע צדיק!
- שר שמונת אלפים
- תגובות: 8100
- זיך איינגעשריבן אום: מיטוואך יולי 17, 2013 4:44 pm
- פארבינד זיך:
אין זכרון איז מיר געליגן אז אין בית נאמן בישראל רעדט ער דערפון, בין איך געגאנגען נאכקוקן, עס איז א מהרש"ק
צ' כפופה וץ' פשוטה... היינו נאמן כפוף נאמן פשוט. וברש"י: נאמן כפוף - אדם כשר צריך להיות כפוף ועניו וסופו להיות פשוט וזקוף לעולם הבא: (שבת קד.)
בלאג - מיינע ארכיוון
בלאג - מיינע ארכיוון
-
- שר האלפיים
- תגובות: 2831
- זיך איינגעשריבן אום: דינסטאג אפריל 30, 2013 5:18 pm
להתחדד האט געשריבן:yahoo האט געשריבן:וואו טרעפט מען א מקור צו די מנהג פון די וואס פירן זיך צו מאכן קידוש ביים ליינען? (ס'איז נאר בדרך צחות)
וקראת לשבת עונג...
פיין צוגעטראפען...
איך האב עס געהערט נאכזאגען בשם הרב ר' פייוול קליין און אז מ'רעדט שוין פון אים האב איך געהערט נאך א גוט ווארט בשמו אויף והיה עקב תשמעון, אז והיה בשעת מ'מאכט א שמחה זאל מען געבען עקב גאלא און תשמעון הערינג...
- הרבטייטעלבוים
- שר ששת אלפים
- תגובות: 6377
- זיך איינגעשריבן אום: מאנטאג פעברואר 20, 2012 5:52 pm
- לאקאציע: שתולים בבית ד'
מיללער האט געשריבן:יום טוב איז אויך דא א נשמה יתירה? עי' ברשב"ם ותוס' קב: ד"ה רב אמר
ובתוס מס' ביצה ל"ג ע"ב
ועיין פרדס יוסף ויקרא כ"א י"א
וצריך לומר עפ"י תוס' פסחים (ק"ב ע"ב ד"ה רב) אמאי ביו"ט לא תיקנו בשמים, ואם נאמר דביו"ט ליכא נשמה יתירה א"כ אם יום ראשון הוא יו"ט ליתקנו בשמים במוצאי שבת שהוא יו"ט. ותירץ הרמב"ן דבאמת גם ביו"ט איכא נשמה יתירה, רק במוצאי שבת אמרינן כיון ששבת וי אבדה נפש [ביצה ט"ז.], אבל במוצאי יו"ט אין נאבד הנפש ונשאר אצלו, דקדושה שה' נותן על זמן בכלות הזמן נאבד הקדושה, אבל קדושה שישראל בעצמם נוטלין נשאר אצלם ושבת קביעא וקיימא, משא"כ יו"ט בית דין מקדשים ולכן נשאר, ואתי שפיר במוצאי יו"ט לא תיקנו בשמים שאין הנפש נאבד, ובמוצאי שבת שהוא יו"ט ג"כ לא תיקנו בשמים כיון דגם ביו"ט איכא נשמה יתירה: