מיללער האט געשריבן:ואי בסוגיא ההוא איירינן נתקשיתי לגבי דיונה של הגמ' אי מועלין לאחר שנעשה מצוותה , למה לא הביאה הגמ' שמועלין בדם קדשים לאחר שירדו לאמה, הרי שמועלין לאחר שנעשו מצוותן בזריקת הדם?
עי' דף כב. תוס' ד"ה מועלין בהם
די אחראים: אחראי,גבאי ביהמד
PDF האט געשריבן:הגמרא מביא ראיה לכל התורה דיש מעילה לאחר שנעשה מצותו מתרומת הדשן ולעיל בסוגית חזקיה ואבהו למדין מנבלה איסור הנאה לכל התורה מדהצריך להתיר אמאי לא למדין מתרומת הדשן היתר לכל התורה מדאיצטריך קרא לאסור?
להתחדד האט געשריבן:PDF האט געשריבן:הגמרא מביא ראיה לכל התורה דיש מעילה לאחר שנעשה מצותו מתרומת הדשן ולעיל בסוגית חזקיה ואבהו למדין מנבלה איסור הנאה לכל התורה מדהצריך להתיר אמאי לא למדין מתרומת הדשן היתר לכל התורה מדאיצטריך קרא לאסור?
די גמרא ברעגט טאקע א ראיה להיתר לכל התורה אז עס איז נישט דא קיין מעילה
PDF האט געשריבן:מיללער האט געשריבן:ואי בסוגיא ההוא איירינן נתקשיתי לגבי דיונה של הגמ' אי מועלין לאחר שנעשה מצוותה , למה לא הביאה הגמ' שמועלין בדם קדשים לאחר שירדו לאמה, הרי שמועלין לאחר שנעשו מצוותן בזריקת הדם?
עי' דף כב. תוס' ד"ה מועלין בהם
מיללער האט געשריבן:אין די גמ' כח: ברענגט די גמ' א מחלוקת ר"ש ור"י פון וואו מ'לערנט ארויס מצה בזמן הזה איז מדאורייתא, ר"י לערנט פון שבעת ימים תאכל עליו מצות און ר"ש פון בערב תאכלו מצות,
וויכטיג מאכער האט געשריבן:מיללער האט געשריבן:אין די גמ' כח: ברענגט די גמ' א מחלוקת ר"ש ור"י פון וואו מ'לערנט ארויס מצה בזמן הזה איז מדאורייתא, ר"י לערנט פון שבעת ימים תאכל עליו מצות און ר"ש פון בערב תאכלו מצות,
הרב מיללער, ביסט נאך ביי דעם עמוד? לויט ר"י נוץ איך די זעלבע פסוק וואס ר"ש נוצט ארויסצולערנען אז חמץ קודם זמנו האט נישט קיין לאו, נאר ר"י דרשנט די פארקערטע היקש, ער גלייכט צו מצה צו חמץ, פונקט ווי חמץ גייט אן בזמן הזה גייט מצה אויך אן, איא? וואס טוצעך מיטן אין היקש לחצאין? אז די תורה האט צוגעגליכן די צוויי לא תאכל עליו חמץ צום תאכל עליו מצה און דו נוצט דעם היקש אויף איין וועג פאר מצה בזמן הזה, וויזוי קענסטו אויסלאזן דעם פארקערטן היקש אויף חמץ קודם זמנו אז סאל נישט האבן קיין לאו... אין היקש לחצאין?
מיללער האט געשריבן:הרב החסיד,
בפשטות קען מען זאגן אז רש"י זאגט א תירוץ אז אפי' איך לערן נישט ווי חזקי' לגבי חייבי מיתות שוגגין שטימט נאך אלס די גמ' דא, ווייל ער קען זיין א מזיד אויפן חמץ און א שוגג אויף הקדש.
מיללער האט געשריבן:הרב החסיד,
בפשטות קען מען זאגן אז רש"י זאגט א תירוץ אז אפי' איך לערן נישט ווי חזקי' לגבי חייבי מיתות שוגגין שטימט נאך אלס די גמ' דא, ווייל ער קען זיין א מזיד אויפן חמץ און א שוגג אויף הקדש.
וויכטיג מאכער האט געשריבן:א גוטע וואך...
הרב מיללער, די קשי' איז מיר שווער געווארן לערנענדיג סיי די רשי' און סיי תוס', אלע לערנען פשט אז סיז א היקש... אבער מיין חברותא האט מיר געזאגט אז די צל"ח פרעגט די קשי' און ער ענטפערט אז אין היקש לחצאין זאגט מען נאר ווען מ'גלייכט צו איין זאך, אבער נאר האלב, למשל דא ביי אונז, מ'גלייכט צו אכילת מצה צו איסור חמץ, קענסטו זאגן אז מ'דארף צוגלייכן מצה צו חמץ אויף נאך זאכן ווייל אין היקש לחצאין, אבער צו זאגן אין היקש לחצאין אז יעצט מוז מען צוגלייכן פארקערט אויך, חמץ צו מצה, זאגט מען נישט... און לויט דעם שטומט מורא'דיג די לשון פון רשי'... רשי' דריקט "לאו לאקושי איסור חמץ לאכילת מצה, אלא לאקושי אכילץ מצה לאזהרת חמץ"... ס'קוקט אויס ווי רש"י וויל באווארענען דעם אין היקש לחצאין קשי'...
שאץ מאץ האט געשריבן:איים סארי איך האק אריין אייניגע בלאט צוריק,
איך וויל פארשטיין, אפשר קען מיר איינער צייגן ווער ס'רעדט דערפון,
איז די מחלוקה פון יש שבח עצים בפת א מחלוקה איבער דער מציאת, מ'קריגט זיך דא אינעם פאקט צו עצים גיבט אריין א שבח אין פת צו נישט,
אדער מ'קריגט זיך אינעם לומדות, צו יש שבח עצים בפת איז פשט אז ס'האט נישט קיין חשובות איך זאל דאס רעכענען פאר א איסור, אדער יא,
למאי נפק"מ, ווייל אין עמוד ב' וויל די גמ' זאגן אז הקדש איז הארבער אויב האט מען געבאקן ברויט בעצי הקדש וכו' וכו',
איז אויב איך זאג אז מ'קריגט זיך אין מציאות צו יש שבח עצים, איז אביסל שווער, פארוואס זאל הקדש טוישן די מציאות???
מיללער האט געשריבן:אויף דף ל. זאגט די גמ' ואזדא רבא לטעמיה אז הל' כר"ש לגבי חמץ שעבר עליו הפסח ווייל ער האט דערציילט אז זייענדיג ביי רב נחמן פלעגט ער מוצאי יו"ט ארויסשיקן איינקויפן חמץ פון די גוים.
איז רש"י מסביר אז דאס איז נאר יתכן אויב ער האלט ווי ר"ש און ביי א נכרי'ס חמץ האט מען נישט געקנסט משא"כ לשיטת ר"י סתמא קאמר ואפי' דנכרי.
מוז מען דא צולייגן אז דאס אליינס איז אויך נאר רבא לשיטתיה אויבן אויף דף כט. ווייל לויט רב אחא בר יעקב דארט האלט אויך ר"י אז חמץ של נכרי איז מותר באכילה והנאה.
שאץ מאץ האט געשריבן:איים סארי איך האק אריין אייניגע בלאט צוריק,
איך וויל פארשטיין, אפשר קען מיר איינער צייגן ווער ס'רעדט דערפון,
איז די מחלוקה פון יש שבח עצים בפת א מחלוקה איבער דער מציאת, מ'קריגט זיך דא אינעם פאקט צו עצים גיבט אריין א שבח אין פת צו נישט,
אדער מ'קריגט זיך אינעם לומדות, צו יש שבח עצים בפת איז פשט אז ס'האט נישט קיין חשובות איך זאל דאס רעכענען פאר א איסור, אדער יא,
למאי נפק"מ, ווייל אין עמוד ב' וויל די גמ' זאגן אז הקדש איז הארבער אויב האט מען געבאקן ברויט בעצי הקדש וכו' וכו',
איז אויב איך זאג אז מ'קריגט זיך אין מציאות צו יש שבח עצים, איז אביסל שווער, פארוואס זאל הקדש טוישן די מציאות???